België is dan wel een klein land, toch zijn we rijk aan ondernemers. En dat mag je gerust letterlijk nemen, want ons land kent tientallen miljardairs. De allerrijkste 10 stellen we daarom graag aan je voor.
Als je denkt aan miljardairs dan denk je waarschijnlijk aan Amerikaanse namen als Bill Gates, Jeff Bezos en Mark Zuckerberg, maar ook in ons land zijn er heel wat miljardairs te vinden. (De top 10 rijkste Amerikanen, vind je hier.) Verschillende Belgische investeerders konden een klein, maar zeg gerust groot, fortuin bij elkaar verzamelen in uiteenlopende sectoren. Wij lijsten de 10 allerrijkste Belgen op in deze lijst.
Families
De meeste mensen op deze lijst zijn niet echt personen. Het gaat veelal over families. Deze families zitten namelijk samen in een onderneming of zijn allemaal aandeelhouder van een groot bedrijf.
Op deze manier kan je dit dus eigenlijk niet echt een top 10 van rijkste Belgen noemen, omdat de vermogens van de families natuurlijk verdeeld zijn onder de verschillende familieleden. Hierdoor is het moeilijk om te precies weten wat het individuele vermogen van de specifieke familieleden is. We houden het daarom in deze lijst dus op de familiefortuinen.
10. Familie Lhoist-Berghmans
Vermogen: 2.913.683.000 euro
De familie Lhoist-Berghmans mag de top 10 met rijkste Belgen openen. De familie vergaarde een fortuin via de groep Lhoist. Deze Waalse groep is de grootste producent van kalk en dolomieten ter wereld. De groep is op dit moment actief in maar liefst 25 landen. Het vermogen van de familie bedraagt op dit moment meer dan 2,9 miljard euro.
Lhoist werd in 1889 opgericht door Hippolyte Dumont en had toen, logischerwijs, nog een andere naam. De eerste fabriek was gelegen in het Waalse dorpje Ampsin in de buurt van Luik. De tweede fabriek volgde niet veel later en werd gebouwd in de kalkgroeve van Hermalle-sous-Huy, niet ver van de eerste vestiging in Ampsin. In 1924 nam Léon Lhoist, de schoonzoon van Hippolyte Dumont, de leiding over het bedrijf over, waardoor de groep dus de naam Lhoist kreeg. Onder leiding van Léon Lhoist wist het bedrijf exponentieel te groeien. Dit gebeurde door de aankoop van verschillende kalk- en dolomietfabrieken in België en Frankrijk. Een volgende impuls kreeg de groep in de jaren 80. Toen ging Lhoist tot ver over de landsgrenzen heen investeren in nieuwe vestigingen. Het richtte zo in eerste instantie z’n pijlen op de Verenigde Staten. Het verwierf daar in 1981 een belang in Chemical Lime in Texas en nam de maatschappijen Genstar en Allied Lime over in respectievelijk 1986 en 1989. In de jaren 90 breidde Lhoist verder uit naar Tsjechië (1992), Nederland (1994), Scandinavië (1996), Polen (1996) en Duitsland (1999). Maar ook na de eeuwwisseling bleef het bedrijf verder uitbreiden, waardoor ze nu ook belangen hebben in het Verenigd Koninkrijk (2000), Spanje (2001), Portugal (2001), Brazilië (2004), Maleisië (2008), Rusland (2010), Oman (2010) en Singapore (2015).
Hierdoor is Lhoist dus aanwezig in 25 landen, met 90 productiefaciliteiten. Europa blijft nog steeds de hoofdmarkt, waar met meer dan 58 procent de meeste activiteiten van de groep zich afspelen. Noord-Amerika volgt met 33,3 procent op de tweede plaats. In Noord-Amerika is Lhoist voornamelijk aanwezig in de Verenigde Staten, maar er is ook een vestiging in British Columbia in Canada. Verder is Lhoist ook actief in Zuid-Amerika, waarbij het voornamelijk op de Braziliaanse markt terug te vinden is. Tot slot is er ook Azië, waar Lhoist amper 0,3 procent van z’n omzet haalt.
Naast deze activiteiten in de industrie van de kalk- en dolomieten is Lhoist ook actief in andere sectoren zoals wegenbouw, landbouw en milieu, waarbij ze bij dat laatste inzetten op het filteren van schadelijke gassen uit afvalverbranding. Door een toepassing met kalk kunnen schadelijke stoffen die vrijkomen bij de verbranding van afval en andere vervuilende behandelingen in de industriële sector weggefilterd worden.
In 1974 kwam baron Jean-Pierre Berghmans terecht bij de groep Lhoist. Zijn naam volledige naam luidt Jean-Pierre Léon Louis Jean Marie baron Berghmans. Een hele boterham dus, maar daaruit blijkt wel dat Berghmans verbonden is met de familie Lhoist. Jean-Pierre is namelijk de zoon van barones Elisabeth Lhoist, die op haar beurt de dochter is van Léon Lhoist. In 1979 werd Berghmans CEO en lid van de raad van bestuur en in 1985 werd hij zelfs voorzitter van diezelfde raad van bestuur. Nadat Léon-Albert Lhoist, in 2011 op 60-jarige leeftijd overleed door een hartaanval tijdens het jagen, werd Jean-Pierre Berghmans naast voorzitter van de raad van bestuur ook voorzitter van de hele groep.
9. Familie Janssen
Vermogen: 3.134.488.280 euro
De familie Janssen vergaarde z’n fortuinen in de farmaceutische en de bankensector. Het begon allemaal met baron Emmanuel Janssen die na zijn huwelijk met Jeanne Solvay deel uitmaakte van de Solvay-familie. Deze familie had met het chemiebedrijf Solvay een enorm vermogen in handen en Emmanuel Janssen wist zich binnen het bedrijf al snel naar de top te werken. Hij hield zich vanwege zijn achtergrond, de familie Janssen was namelijk al lang werkzaam in de bankensector, bezig met Mutuelle Solvay, de bank die toen nog deel uitmaakte van de Solvay-groep. Ondertussen is Mutuelle Solvay overgenomen door BNP Paribas Fortis.
Onder leiding van Emmanuel Janssen werd in 1926 de farmaceutische multinational Union Chimique Belge (UCB) opgericht en ondergebracht binnen de Solvay-group. Dit farmaceutisch bedrijf is internationaal een van de grootste distributeurs van biofarmaceutische geneesmiddelen. Het beschikt over een jaaromzet die de kaap van 4 miljard euro overschrijdt en haalt zowat de helft van die omzet uit hun grootste afzetgebied, de Verenigde Staten. Toch is het hoofdkantoor nog steeds gevestigd in Brussel. Jaarlijks gebruikt het bedrijf meer dan een miljard euro puur voor research and development (R&D).
De familie Janssen heeft nog steeds via de holdings Financière de Tubize en Obourg een groot deel van de aandelen van UCB in handen. Daniel Janssen stond lange tijd aan het hoofd van Financière de Tubize, maar zette onlangs een stap opzij in het voordeel van zijn zoon Charles-Antoine Janssen. Charles-Antoine is op zijn beurt getrouwd met Valentine Goblet d’Alviella, de dochter van Richard Goblet d’Alviella. Richard is de voorzitter van de raad van bestuur van Sofina. Deze holding heeft een beurswaarde van maar liefst 4,2 miljard euro en heeft aandelen in bedrijven als Colruyt (5,2 procent van de aandelen), Delhaize (3,5 procent van de aandelen) en Danone (1,1 procent van de aandelen). Ook baron Noicolas Janssen, de jongere broer van Charles-Antoine is verstandig getrouwd. Hij stapte in 2011 in het huwelijksbootje met gravin Hélène d’Udekem d’Acoz, de oudere zus van koningin Mathilde.
Het vermogen van de familie Janssen ligt momenteel op 3,1 miljard euro, maar door de huwelijken lijkt de familie ook voor de toekomst z’n rijkdom verzekerd te hebben.
8. Families Thermote en Vanhalst
Vermogen: 3.162.044.500 euro
De families Thermote en Vanhalst zijn terug te vinden op de achtste plaats in de lijst van rijkste Belgen en zijn zo de eerste Vlamingen die we tegenkomen. De families hebben een gedeeld vermogen van 3,1 miljard euro dat ze bij elkaar sprokkelden via het bedrijf in landbouwmachines TVH Group, vroeger bekend als Thermote & Vanhalst.
Paul Thermote en Paul Vanhalst, twee zonen van West-Vlaamse boeren, richtten in 1969 samen het bedrijf Thermote & Vanhalst op. Thermote & Vanhalst staat voornamelijk bekend als fabrikant van vorklift trucs, maar houdt zich ook bezig met andere industriële en landbouwmachines. Wie geregeld over de E17 rijdt heeft waarschijnlijk het enorme hoofdkwartier van het bedrijf ter hoogte van Waregem al een keertje gezien. Thermote & Vanhalst startte als een kleine onderneming die zich vooral richtte tot de Belgische markt, waarbij ze oude legerheftrucks aankochten en repareerden om ze nadien terug te verkopen. Maar deze markt verzadigde al snel waardoor Thermote & Vanhalst over de landsgrenzen heen moeten kijken. De oplossing kwam uit het oosten. Het bedrijf kocht duizenden tweedehands heftrucks aan in Japan en verkocht deze verder op de Europese markt. Maar ook op het vlak van de activiteiten van het bedrijf kwam er door deze expansie een verschuiving. Tegenwoordig zet Thermote & Vanhalst namelijk niet meer enkel in op het doorverkopen van tweedehands heftrucks, maar produceren ze er ook zelf. Op dit moment heeft het bedrijf 2.100 tweedehands heftrucks in voorraad voor verhuur en worden er jaarlijks in totaal meer dan 5.000 van deze trucks verkocht. Ook zet het bedrijf, dat sinds de expansie koos voor de internationaler klinkende naam TVH Group, tegenwoordig in op de distributie van hetftruckonderdelen.
Ondertussen is de groep al in meer dan 170 landen wereldwijd actief. Om de belangrijke afzetmarkt in de Verenigde Staten beter van dienst te zijn is er in Kansas een tweede hoofdkwartier gevestigd. DE leiding van het bedrijf is momenteel in handen van de kinderen van Paul Thermote en Paul Vanhalst, waarvan vooral Pascal Vanhalst, Kris Thermote en Els Thermote de belangrijkste spilfiguren zijn.
7. Familie Emsens
Vermogen: 3.296.510.000 euro
Op de zevende plaats in de top 10 met rijkste Belgen vinden we de familie Emsens terug. De familie is actief op twee fronten. Enerzijds is er SCR-Sibelco, dat zich toespitst op het ontginnen van wit zand in de Kempen. Wit zand is natuurlijk enorm gegeerd omdat dit het soort zand is waarvan glas gemaakt wordt. SCR-Sibelco groeide onder leiding van Stanislas Emsens uit tot een gigantische groep met activiteiten in Europa, de Verenigde Staten en Mexico. Opmerkelijk hierbij was dat Stanislas Emsens op het moment dat hij de leiding binnen dit bedrijf kreeg amper 23 jaar oud was.
Het tweede bedrijf van de familie Emsens is er eentje met een ietwat bittere nasmaak. Een andere tak van de familie Emsens heeft namelijk het bedrijf Eternit opgericht, een bedrijf dat onder diezelfde naam asbestcement op de markt bracht. Eternit werd uitgevonden door de Oostenrijker Ludwig Hatschek, maar Alphonse Emsens, de broer van Stanislas, in 1905 de licentie aankocht. Eternit werd een enorm succes omdat de stof duurzaam, isolerend en goedkoop was. Hierdoor wist de familie Emsens al snel een fortuin bij elkaar te verzamelen, maar het feest was van korte duur.
In 1993 werd ontdekt dat asbest kankerverwekkende stoffen bevat, waardoor Eternit, dat zijn naam veranderde in Etex, voor de rechter werd gesleurd. In 2011 werd het bedrijf veroordeeld tot een schadevergoeding van 250.000 euro. De familie ging in beroep, maar werd ook bij het Hof van Beroep veroordeeld.
Momenteel zitten de leden van de familie Emsens nog steeds in de raad van bestuur van Etex. Stanislas Emsens stapte in 2001 uit de raad van bestuur van SCR-Sibelco. Stanislas Emsens kreeg in 2005 de titel van baron van zijn goede vriend koning Albert II. Hij overleed eerder dit jaar op 93-jarige leeftijd. Maar zijn familie heeft dus nog steeds een vermogen van 3,29 miljard euro.
6. Familie Colruyt
Vermogen: 3.382.936.000 euro
Het mag geen verrassing zijn waarom de familie Colruyt op de zesde plaats staat in de lijst met de rijkste Belgen. Deze familie stond uiteraard aan de wieg van de supermarktketen Colruyt, die tot op heden de grootste keten in supermarkten is van het land.
Colruyt vond z’n oorsprong in 1928. In dat jaar startte bakkerszoon Franz Colruyt op 27-jarige leeftijd met een groothandel in koloniale waren, zoals koffie en exotische specerijen. Hij kwam op dat idee doordat hij voor de bakkerij van z’n vader waren ronddeelde aan winkels. Na de Tweede Wereldoorlog groeide de zaak van Franz Colruyt en begon hij ook zelf wijn te bottelen en brandde hij ook zijn eigen koffie. In die tijd groeide het bedrijf uit tot een grote naam in de voedingssector. Waardoor Franz in 1950 een officieel bedrijf oprichtte: Etn. Franz Colruyt nv.
In 1953 deelde Franz Colruyt reclamepanelen uit aan zijn trouwste klanten. Deze zelfstandige winkeliers kregen een reclamebord met daarop ‘Boni’, waarmee ze duidelijk maakten dat hun producten afkomstig waren van de zaak van Franz Colruyt. Voor wie zijn aankopen regelmatig doet in de Colruyt, klinkt deze naam waarschijnlijk bekend in de oren. De naam Boni wordt namelijk nog steeds gebruikt voor de huisproducten bij Colruyt. In 1958 overlijdt Franz Colruyt en wordt zijn bedrijf overgenomen door zijn zoon Jo Colruyt.
De eerste eigen winkel van Colruyt opende zijn deuren in 1964. Onder de naam Cash&Carry verkocht deze winkel in Halle producten aan groothandelprijzen aan kleinere winkeliers. Jo Colruyt nam deze beslissing omdat het duurder werd om goederen te leveren aan deze kleinere winkels. Vanuit dit concept werden later datzelfde jaar de eerste winkels voor consumenten geopend. Deze winkels kregen de naam ‘Discount’. Jo Colruyt merkte op dat de andere, grotere supermarkten in de buurt het beter deden dan de zijne, daardoor maakte hij de beslissing om alle producten 10 procent goedkoper te maken. En zo werden de fundamenten van de laagsteprijzenpolitiek van Colruyt gelegd.
In 1972 opent het eerste tankstation van Colruyt z’n deuren onder de naam DATS, wat staat voor Discount Automatic Tanking Service. Nu heten deze tankstations DATS 24 en zijn ze vaak terug te vinden op de parking van filialen van Colruyt. In 1976 worden de Discount-winkels omgedoopt in ‘Colruyt’. Deze beslissing is het gevolg van andere winkels die ook de term ‘discount’ beginnen te gebruiken. Colruyt breidde in de jaren 80 verder uit. In eerste instantie werd het vleesverwerkingsbedrijf Vlevico, kort voor Vlees Viande Colruyt, geopend. Hierdoor kon Colruyt z’n eigen vlees verwerken. In 1987 was Colruyt de eerste winkelketen in ons land die full scanning, ofwel het scannen van producten aan de kassa zoals we dat nu kennen, introduceerde. Tot dan moest je samen met je goederen een ponskaart meenemen naar de kassa.
Colruyt opende in 1994 de eerste vijf filialen van de speelgoedwinkel Droomland, die we nu kennen als Dreamland. Later datzelfde jaar sterft Jo Colruyt onverwachts en wordt de leiding overgenomen door zijn zoon Jef Colruyt, die tot op heden zetelt als CEO van de supermarktketen. Onder leiding van Jef Colruyt bleef de keten groeien, zo opende het in 1996 z’n eerste filiaal in het buitenland, in Frankrijk om precies te zijn. Twee jaar later, in 1998 breidde Colruyt verder uit, met de oprichting van OKay, de kleinere winkels van Colruyt, en Collivery, de leveringsdienst aan huis. In 2001 opende de eerste Bio-Planet, een supermarkt voor biologische producten z’n deuren. Nog eens twee jaar later nam Colruyt de winkelketen Spar over.
Colruyt is tot de dag van vandaag de populairste supermarktketen van ons land. En dat legde voor de familie Colruyt natuurlijk geen windeieren. De familie heeft op het moment van schrijven een vermogen van meer dan 3,3 miljard euro.
5. Familie Eric Wittouck
Vermogen: 3.403.250.000 euro
De top 5 wordt geopend door Eric Wittouck, wiens familie een fortuin van meer dan 3,4 miljard euro verzamelde door investeringen in een aantal grote bedrijven.
Het verhaal van de familie Wittouck gaat terug tot in de 18de eeuw. François Wittouck was in die tijd de burgemeester van Sint-Pieters-Leeuw, een titel die hij later doorgaf aan zijn zoon Félix-Guillaume. Félix-Guillaume had vijf kinderen, twee dochters en drie zonen. Het zijn die drie zonen die de eerste stapjes zetten in wat uiteindelijk de grootste bron van inkomen werd voor de familie Wittouck. De broers Paul, Felix en Frantz Wittouck waren actief in de suikerindustrie. Zo stichtten ze in 1871 de suikerraffinaderij van Wanze, in de buurt van Luik, en in 1887 volgden de suikerraffinaderijen in Breda en Bergen-op-Zoom in Nederland. De grootste en meest gekende investering van de drie broers volgde in 1894, toen namen ze de suikerraffinaderij van Tienen over. Die suikerraffinaderij staat natuurlijk bekend om de suikerklontjes en de basterdsuiker, die in de volksmond meestal “Kinnekessuiker” genoemd wordt.
De suikerraffinaderij bleef in de familie en kwam later terecht bij de zonen van Paul Wittouck, Paul en André-Michel. En nog later bij de zoon van André-Michel, Eric. Die laatste was tot 1989 de eigenaar van Tiense Suiker, zoals het bedrijf beter bekend is. In 1989 werd Tiense Suiker verkocht aan de Duitse groep Südzucker voor het bedrag van 945 miljoen euro. Maar dat betekent niet dat de familie Wittouck niet meer bezig is met verschillende activiteiten. Het investeerde de opbrengt van de verkoop aan Südzucker in de holding Artal. Met die holding kochten ze het Amerikaanse bedrijf Weight Watchers over. En zo werd de familie, die groot werd door de verkoop van suiker, nu eigenaar van een bedrijf dat richt op mensen die willen vermageren. De laatste grote investering van Artal, en dus ook de familie Wittouck, was in het bedrijf Blue Bufallo Pet Company, dat biologische dierenvoeding produceert.
Eric Wittouck woont op dit moment in het belastingparadijs Monaco, maar heeft ook nog steeds de zogenaamde ‘Château Wittouck’ in Ukkel in zijn handen. Dit kasteel werd in 1911 gebouwd door Paul Wittouck en is terug te vinden in het Zoniënwoud. De rijke investeerder, die doorgaans de media schuwt, kwam onlangs wel nog eens onder de aandacht. Zijn naam dook namelijk op in de Panama Papers. Eric Wittouck had een verdachte fiscale constructie opgezet om de Exuma, zijn luxejacht van maar liefst 18 miljoen euro, te kopen.
4. Familie Albert Frère
Vermogen: 6.265.979.000 euro
De vierde rijkste Belg is Albert Frère en zijn familie. Frère is een rasechte zakenman die zijn fortuin bij elkaar raapte door een verzameling aan verstandige investeringen.
Albert Frère werd geboren op 4 februari 1926. Zijn ouders hadden toen een groothandel in ijzerwaren: Etablissement Frère-Bourgois. Toen Albert amper vier jaar oud was, stierf zijn vader. Op 17-jarige leeftijd ging Albert aan de slag in het bedrijf dat nu gerund werd door zijn moeder en haar broer. Na zijn studies, die geen succes waren, nam hij het bedrijf over. Hij maakte deze zaak groot door na de Tweede Wereldoorlog schrootbergen op te kopen. Hij hield er ook een aparte verkooptechniek op na. Albert Frère verstuurde namelijk duizenden telexen naar volledig willekeurige bedrijven, waarvan er steeds enkelen reageerden.
In 1954 nam Frère de walserij Laminoirs et Boulonneries de Ruau in Monceau-sur-Sambre in de buurt van Charleroi over. Hij kon 40 miljoen frank lenen van de overheid om dit bedrijf te moderniseren. Dankzij die modernisering wist hij de productie van het bedrijf te vertienvoudigen over een periode van tien jaar. Hij investeerde met de hulp van de Franse bank Fortis verder in verschillende staalbedrijven, waardoor hij al snel een dominante positie wist te bemachtigen in de Waalse staalindustrie. Na de staalcrisis van de jaren 70 was Albert Frère genoodzaakt om zijn bedrijven te verkopen aan de Belgische staat. België kocht in twee schijven het imperium op. Hierdoor had Frère enkele miljarden frank op zak, die hij weer verder investeerde. Zo kocht hij zich in 1982 in bij de Groupe Bruxelles Lambert (GBL), waar onder andere Bank Brussel Lambert (BBL), energiebedrijf Electrobel, verzekeringsfirma Royal Belge en oliebedrijf Petrofina in ondergebracht werden. In die periode bleef Frère allerlei bedrijven opkopen, waaronder ook de RTL Group, gespecialiseerd in televisie en radio. Zijn strategie was steevast “goedkoop kopen om nadien duur te verkopen”. Onder dat mantra verkocht hij Royal Belge aan UAP-AXA (1987 en 1991), ging de bank BBL naar de ING Groep (1997) en werd RTL Group ondergebracht bij het Duitse Bertelsmann (2001).
In 1998 gaf Albert Frère de leiding over zijn imperium door aan zijn zoon Gérard Frère. Die toonde echter weinig interesse om in de voetsporen van zijn vader te treden en gaf in 2015 de fakkel door aan Ian Gallienne, de partner van zijn halfzus Ségolène. In 2018 werd Cédric Frère, de zoon van Gérard en dus kleinzoon van Albert, aangesteld tot gedelegeerd bestuurder van de holding Frère-Bourgeois. Zo werd hij in plaats van zijn vader regent in de Nationale Bank van België. Op deze beslissing kwam veel kritiek vanuit politieke hoek, waarbij vooral de overdracht van belangrijke postjes van vader op zoon gehekeld werd.
3. Familie de Mévius
Vermogen: 6.976.250.000 euro
De drie rijkste Belgen hebben alledrie belangen in hetzelfde bedrijf. De eerste die we tegenkomen is de familie met het kleinste aantal aandelen: de familie de Mévius.
Aan de basis van het vermogen van bijna 7 miljard van de familie ligt het huwelijk van Eugène de Mévius en Amélie Willems. Willems was namelijk als dochter van Edmond Willems aandeelhoudster van Stella Artois. De andere dochter van Edmond Willems trouwde met Adolphe de Spoelberch en ook de dochter van Eugène en Amélie trouwt met een de Spoelberch, waardoor die familie een deel van het vermogen van de familie de Mévius overneemt. Sinds 1988 wordt Stella Artois ondergebracht in de brouwerijgroep InterBrew, die in 2004 fuseerde met het Braziliaanse AmBev en zo werd omgedoopt naar AB InBev. De familie de Mévius heeft op dit moment17 procent van de aandelen van de brouwersgroep in handen.
Het is voornamelijk Frédéric de Mévius die op dit moment de familie vertegenwoordigt. Hij staat namelijk aan het hoofd van de holding Verlinvest. Via deze holding doet de familie, samen met de familie de Spoelberch investeringen in verschillende andere sectoren. Op dit moment heeft de holding aandelen in tientallen ondernemingen.
2. Familie Werner de Spoelberch
Vermogen: 12.524.360.000 euro
De op één na rijkste Belg is de familie rond Werner de Spoelberch, die z’n fortuin in eerste instantie ook wist te verzamelen door belangen in de brouwerij van Stella Artois. Die belangen verwierf de adellijke familie door het huwelijk van Alphonse de Spoelberch met Stella Artois aandeelhoudster Elise Willems.
Zoals eerder vermeld, werd Stella Artois in 1989 ondergebracht in de holding Interbrew, die in 2004 fuseerde met de Braziliaanse brouwerij AmBev en zo ook hernoemd werd ging voor de naam InBev. Wanneer de holding in 2008 ook Anheuser-Busch, de grootste brouwerij van de Verenigde Staten, voor het hallucinante bedrag van 52 miljard dollar (meer dan 44 miljard euro) overneemt, verandert de naam in AB InBev, waarbij de AB staat voor Antheuser-Busch.
De familie de Spoelberch verwierf dus z’n positie binnen AB Inbev door het huwelijk van Alphonse de Spoelberch met Elise Willems, maar door een volgend huwelijk verstevigde het z’n positie binnen Stella Artois nog een keer. Ook deze keer ging het via een huwelijk, maar wel eentje met een incestueus reukje. Werner de Spoelberch, de kleinzoon van Adolphe de Spoelberch, trouwde namelijk met Elinor de Haas de Teichen, de dochter van Elisabeth de Mévius die op haar beurt de dochter is van Amélie Willems. En Amélie Willems is natuurlijk de zus van Elise Willems, die dan weer de grootmoeder van Werner de Spoelberch is. In andere woorden: Werner de Spoelberch trouwde met zijn achternicht. Door dit huwelijk verankerde de familie de Spoelberch zich verder in Stella Artois en later dus ook in AB InBev.
1. Alexandre Van Damme
Vermogen: 17.295.241.000 euro
De rijkste Belg is Alexandre Van Damme die zijn vermogen ook verdiende via AB InBev. Het verhaal van Alexandre Van Damme begint bij zijn grootvader Albert Van Damme.
Albert Van Damme, die oorspronkelijk afkomstig was van Blankenberge, trouwde in 1920 met de Waalse Eugénie Piedboeuf. Eugénie was de dochter van Théodore Piedboeuf, die op dat moment de eigenaar was van de gelijknamige brouwerij. Na zijn huwelijk met Eugénie werd Van Damme eigenaar van de Luikse brouwerij Piedboeuf, waar Jupiler gebrouwen wordt. Van Damme was een man die extreem zuinig leefde. Hij ging naar verluidt zo ver dat hij de vuilnisbakken controleerde om te kijken of elk blad papier wel langs twee kanten beschreven was.
Maar Albert Van Damme moest al snel niet meer zo zuinig leven. Piedboeuf groeide namelijk uit tot een enorm imperium. Dit kwam door een aaneenschakeling van overnames van andere brouwerijen. In 1966 kwam Piedboeuf met het merk Jupiler op de markt. De naam Jupiler is afkomstig van het dorp waar de brouwerij Piedboeuf gelegen is: Jupille-sur-Meuse. Met Jupiler wilde de brouwerij de concurrentie aangaan met Stella Artois, dat op dat moment marktleider was en in de handen was van de adellijke families de Mévius en de Spoelberch, die we hierboven al besproken hebben. Al in 1971 sloot Albert Van Damme een geheim akkoord om de twee biermerken te fusioneren. Deze fusie kwam er pas zestien jaar later in 1987. Maar omdat Van Damme het akkoord stiekem al had opgesteld in 1971 kwam hij bedrogen uit. In 1971 was Jupiler namelijk nog het kleinere bier van de twee. Bij de fusie in 1987 was het een stuk groter dan Stella Artois, maar doordat het akkoord dus eerder vastlag, kreeg Van Damme minder aandelen in handen dan de adellijke families de Mévius en de Spoelberch.
Van Damme kreeg door de fusie tussen de verschillende brouwerijen, die de naam Interbrew kreeg een aandeel van 26,8 procent in handen via de holding Verlafi. De familie Van Damme had echter mar zowat de helft van Verlafi in handen, waardoor het genoodzaakt was om binnen de holding aandelen bij te kopen. Waardoor de familie Van Dammer er uiteindelijk toch in slaagde om de grootste aandeelhouder van Interbrew te worden.
Uiteindelijk werd de holding overgenomen door Alexandre, dit gebeurde door een ietwat vreemde overdracht. Albert Van Damme had namelijk twee zonen, Paul overleed op jonge leeftijd, waardoor Jean officieus de baas werd van Piedboeuf, maar in principe was het toch vooral Albert die de controle over het bedrijf in handen hield. Jean stierf uiteindelijk kort voor zijn vader, waardoor het zijn zoon Alexandre was die in 1995 de fakkel overnam bij Verlafi.
Het is onder leiding van Alexandre Van Damme dat Interbrew uiteindelijk uitgroeide tot AB InBev. AB InBev heeft een enorme portemonnee, waarin naast de Belgische pilsmerken Stella Artois en Jupiler, ook de zwaardere bieren Leffe en Hoegaarden terug te vinden zijn. Maar er zijn ook internationale bieren ondergebracht in de groep, waarvan het Mexicaanse merk Corona en de Amerikaanse merken Budweiser en Bud Light de bekendste zijn.
Het belang van de familie Van Damme in AB InBev zorgde ervoor dat Alexandre Van Damme op dit moment over een vermogen van 17,3 miljard euro beschikt.
