John Crombez heeft het nu al gehad met de effectentaks

“Waarom zou je nog geloof hechten aan een minister van Financiën die elk jaar liegt in het parlement? Hij pleegt sabotage.” Sp.a-voorzitter John Crombez is keihard voor Johan Van Overtveldt (N-VA). Want de nieuwe effectentaks, die begin 2018 gestemd wordt, is volgens sp.a een lege doos. “Hij heeft de wet nog niet voorgesteld, omdat hij weet dat wat hij neerlegt, niet gaat werken.” Over z’n eigen rol en partij is hij optimistisch. “Natuurlijk gaan we winnen in Antwerpen in 2018. De onrust in onze partij zit enkel bij een paar aan de top.”

John Crombez heeft er een stevig jaar opzitten. Woelig weer in de partij, lastige tijden voor de socialisten, die in de schandaalsfeer terecht kwamen. Maar hij blijft ontzettend strijdvaardig, van terugkrabbelen of in een hoekje zitten kniezen is geen sprake voor de Oostendenaar. “Het was een heel woelig jaar met veel verdeeldheid, maar het belangrijkste wat ik gezien heb, is dat de maatschappij enorm aan het veranderen is. En de politieke discussies blijven de oude politieke discussies zonder remedie en potentieel menswaardige gevolgen. Of het nu het energiedebat of het pensioendebat was of zelfs het debat over repatriëring van mensen naar Soedan. Het is veel geruzie en politieke discussies, met weinig perspectief.” “De goede kant voor de partij is dat wat we gestart zijn, veel verandering, nieuwe mensen, nieuwe ideeën, dat ik dat heb kunnen voortzetten. Maar op een aantal momenten kaatste dat terug. Ik bedoel daarmee de PS in Brussel bijvoorbeeld. Dat heeft het voor ons lastig gemaakt. Het ging helemaal niet over ons, integendeel, maar …” Er is maar één iemand moeten opstappen en dat was uw schepen, Ans Persoons. “Nee, die is helemaal niet moeten opstappen. Zij is het meest principieel geweest. Dat was wat vreemd, men is dat niet gewoon. Maar we hebben onmiddellijk, als sp.a, het ontslag gevraagd van de burgemeester, van Yvan Mayeur (PS). Omdat we vonden dat dit er zo ver over was.” “Eigenlijk hebben ze dat terug in ons gezicht gegooid, door een jonge, dynamische, goeie schepen buiten te kijken. Vooral de Open Vld, ik ben daar heel kwaad voor geweest. Twee jonge, vrouwelijke schepenen in Brussel “¦ echt op een moment hadden ze samen moeten zeggen ‘hier trekken we de lijn’. Ze hadden de situatie kunnen veranderen en korte metten kunnen maken met de oude politieke cultuur. Ans Persoons heeft geen seconde geaarzeld en zelf gezegd: ‘Sorry, maar niet met mij’.” Maar Open Vld trok dat verhaal in twijfel … “Belachelijk, maar het was zeer simpel. Toen het verhaal bekend werd, heb ik onmiddellijk het ontslag van Mayeur gevraagd, en heeft Ans heel hard op tafel geslagen.” 2017 was voor een stuk ook wel het jaar van de schandalen. Je hebt Brussel gehad als moeilijk moment, maar Gent was ook een hele moeilijke. Je hebt daar een kopman geofferd. “Als mensen besluiten om te stoppen, is dat heel moeilijk.” Is Tom Balthazar niet te snel afgeserveerd? “Men zal dat nog jaren herhalen op die manier. Tom heeft op een bepaald moment tegen mij gezegd, toen hij zag hoe hoog die druk was: ‘Je kan dit doen op basis van vertrouwen’. En daarbij stelde hij vast: ‘Men is zo hard op het vertrouwen van mij aan het inhakken, dat ik het in het belang van de stad en van de partij niet doe’. En dat was ook zo. Er is zo’n hele periode geweest met Siegfried Bracke (N-VA) op kop, die iedereen altijd maar zwart en verdacht maakte.” “Iedereen die aan mij vraagt ‘is Tom niet te snel gegaan?’, die vragen niet van ‘hebben we zelf geen steek laten vallen door altijd maar de verhalen en loze beschuldigingen van de N-VA te brengen?’.” “Ik kan alleen maar trots zijn op mijn mensen, als zij zelf het groter belang zien. Het is alleen bij ons dat dat gebeurd is, het is alleen bij ons dat men zei ‘de politiek moet veranderen, er moeten nieuwe regels komen die statutair verankerd zijn’. De rest heeft gezegd ‘het zal wel overwaaien, over tot de orde van de dag’. Behalve bij ons.” Dat is natuurlijk de paradox van een communicatie- of mediamaatschappij. Als je ontslag neemt, doe je ook een soort schuldbekentenis. Dat was bij Siegfried Bracke ook zo “¦ “Kijk, Siegfried Bracke heeft helemaal geen ontslag genomen.” Uit zijn gemeenteraad, als kopman, als lijsttrekker? “Nee, nee. Als je één trui uitdoet en je hebt er nog zes aan. Hij is kamervoorzitter, de best verdienende politicus van het land.” “Het punt is: ik leef in een maatschappij. Ik ben politicus. Als men van mij verwacht dat ik vooral een mediamaatschappij ga dienen, dan gaat het niet lukken. Ik heb dat meermaals al gezegd aan mensen in de media: ‘Wat willen jullie eigenlijk?’. Dat de politiek blijft wat ze vroeger was?’ Want iedereen roept ‘het kan niet, het mag niet, hoe is het zo ver kunnen komen?’. Zolang ze de verhaaltjes kunnen brengen …” “Maar de dingen veranderen. Nieuwe deontologische regels invoeren, echt boter bij de vis, doen wat er gezegd wordt … We hebben dat gedaan met sp.a. Maar in de huidige mediamaatschappij hebben we daar geen punten mee gescoord. So be it.” “Ik wil een integere en sobere politiek. Wij doen dat gewoon. Als mensen ons daar niet voor gaan belonen, dat kan zijn. Je kan in een mediamaatschappij, als je met een moeilijk dossier zit, ook een persconferentie geven met tranen in de ogen en zeggen: ‘Het is toch erg dat ze mij persoonlijk aanvallen’.” “In Gent hebben ze alles op tafel gelegd. In Antwerpen hebben ze gecommuniceerd. En de huidige mediamaatschappij vindt de communicatie beter dan de feiten. Dat is zo.”

Over Antwerpen: jullie kopman Tom Meeuws kwam er ook niet goed uit. Er was geen vuur, maar wel rook. Die Whatsapp-berichten, die waren toch wel zeer pijnlijk? “Ja, maar je kan nog van die voorbeelden geven, de rook is dan belangrijker dan het vuur.” Ze hadden toch een zeer intieme relatie, hij en Land Invest, blijkt uit die Whatsapp-berichten. “Er zijn twee dossiers in Antwerpen: de Renault-site en de Slachthuis-site. De vragen daar zijn heel simpel: hoe komt het dat een stuk Antwerpse grond verkocht wordt voor 6 miljoen door de stad en dat dezelfde dag de privé daar 9 miljoen voor krijgt? Dan is de Antwerpenaar 3 miljoen kwijt. Daar kan een goede uitleg voor zijn, maar geef hem. Na maanden is die er niet.” “Dat is stukken belangrijker dan de verhaaltjes van iemand die nog niet eens werkt in de politiek, maar wel al voorzitter is, en nog een carrière daarnaast heeft, en dat die dan contacten heeft met de privésector.” “Als De Wever zegt ‘de politiek moet kunnen spreken met de ondernemerswereld’, dan schrijven de kranten ‘dat is waar’. Als iemand van ons dat doet, dan zegt men: ‘Dat is wel fishy’. Is het normaal dat daar meer woorden aan gespendeerd worden dan aan het feit dat de Antwerpenaar voor 3 miljoen euro gerold en geripped is?” “Of hij nu geweend heeft of niet, dat kan me eigenlijk weinig schelen. Hij zei van zichzelf dat hij emotioneel was en dat dat niet vaak gebeurde, maar hij heeft volle transparantie beloofd.” En die is er niet gekomen? “Die komt er niet. Omdat hij er mee wegkomt blijkbaar.” Vind je dat de media de N-VA dan niet serieus aanpakt? Dat er geen echte doorlichting is? “Het gaat mij niet over hoe de media de N-VA aanpakken. Ik zeg alleen: ik wil voorzitter zijn van een partij die integer en sober is. En dat is niet de norm in de Vlaamse politiek van vandaag. En de Vlaamse politiek neemt ook geen beslissingen om daarvoor te zorgen.” “Ik vind de dossiers belangrijker dan de media-optredens. En als het daar niet de tijdsgeest voor is, dan mag u mij dat 100 keer vragen. De oppositie in Antwerpen en de media, het zal me een worst wezen. De oppositie moet in Antwerpen maar zorgen dat de Antwerpenaar antwoorden krijgt en die zijn beloofd door de burgemeester. Het is even wachten, maar het zal wel komen zeker?” Misschien meteen al een vooruitblik voor Antwerpen: gaat het kartel ‘Samen’ winnen? “Ja natuurlijk.” Geen twijfel? “Natuurlijk is er twijfel, maar de kiezer moet zich uitspreken. Het is een goede zaak dat er een duidelijke keuze is. Groen, sp.a en onafhankelijken … Voordat die samenwerking er was, zag het er redelijk saai uit. Er was geen geloof. Nu is er een alternatief sterk blok. Nu ga je een echte verkiezing hebben. Dat is in Antwerpen de laatste keer altijd zo geweest. Laat het maar zijn. Sinds de start van ‘Samen’ is de nervositeit in Antwerpen bij sommigen wel heel groot geworden.” Snap je de rol van Kris Peeters daar? “Je moet toch een paar doctoraten gehaald hebben om de rol van CD&V te snappen.” (lacht) “Ik snap wel dat het in Antwerpen een belangrijke verkiezing wordt en dat men mensen met veel ervaring daarin zet. Het is aan de ene kant een moedige keuze. Hij heeft even veel te verliezen als te winnen. Ik heb daar wel respect voor.” Vorig jaar ben je een beetje visionair geweest. Je voorspelde toen dat het debat nog veel harder ging worden. Zeker in Antwerpen is dat het geval geweest. “Ik kan bijna zeggen dat ik ‘jammer genoeg’ visionair was. We hebben een heel jaar niets anders gehad dan dat. Ik ben heel hard voor een harde politieke discussie, ik ben heel hard tegen een vuil en smerig politiek spel op persoonlijk vlak.” “Men mag daar boos om worden, maar dat is wel degene die dat het vaakst in gang zet, een persoonlijke aanval, en niet alleen in de politiek. Ook mensen uit de maatschappij en het middenveld werden persoonlijk gekraakt in 2017.” Bedoel je dan de Unia-voorzitster bijvoorbeeld? “Ja, maar mensen uit de administratie ook. Dat gebeurt dan met één partij op kop, waarvan de voorzitter dan komt zeggen: ‘Het is toch wel erg dat ik persoonlijk word aangevallen’. Terwijl hij en onder zijn verantwoordelijkheid ook zijn partij, niet anders heeft gedaan.” “Ik heb dat inderdaad voorspeld, ik zag het komen. Ook omdat het in andere landen gebeurde en succesvol was. En blijkbaar allerlei soorten clickbaits oplevert om verhalen te schrijven.” “Joris Luyendijk zei een paar dagen geleden: ‘Misschien zouden er in de media teams moeten worden gevormd: één voor de media-discussies en één voor de maatschappelijke discussies’. Een interessante opmerking, die minstens doet nadenken, maar ik snap wel waarom hij dat zegt.” “We beginnen nu aan 2018 en het gaat niet beter worden. Men heeft gezien dat men het kan doen. Er zijn mensen in de administratie die zijn moeten opstappen, er zijn mensen in het middenveld die zijn moeten opstappen, er zijn mensen die compleet gekraakt zijn, experts op dossiers die belachelijk worden gemaakt, noem maar op. De politiek keert zich tegen de buitenwereld, een zeer slechte evolutie. Iedereen die niet zegt wat in het kader past, zal worden verdacht gemaakt.”

Even naar de regering. Hoe moeilijk is het om daartegen oppositie te voeren als je eigenlijk een meerderheid hebt die constant zelf een conflict creëert? “De media leggen mij dat zelf uit. Ze zeggen: ‘Er is zoveel ruzie binnen de regering dat er geen ruimte meer is voor de oppositie’.” “Ik stel wel vast dat de oppositie er wel in slaagt om in kleinere en grotere dossiers zijn werk te doen. Het beste voorbeeld van dit jaar: men was van plan om de pensioenen voor 50-plussers te verminderen. Door de reactie van een brede oppositie, verschillende spelers, hebben ze dat ingetrokken. Of neem het voorbeeld van de waterfactuur. Dus de oppositie doet wel haar werk.” “Weet je, men zegt vaak ‘als het moeilijk is in de regering, zoeken ze een bliksemafleider’. Kijk naar het laatste incident. De Belgische regering heeft nu, met kennis van zaken, een houding aangenomen om mensen terug te sturen naar een dictatoriaal regime, dat foltert. En de dag dat dat bekend wordt, is er wat discussie intern. De dag nadien gaat het over de excuses die moeten aangeboden worden tussen een regeringslid en de premier …” “Het spijt me. Maar als we een land zijn met een beetje decency, dan gaat het over het feit dat wij nu mensen naar dictatoriale regimes teruggestuurd hebben? Naar folterpraktijken? (windt zich op) Dat is de discussie. Niet of Theo’ke op de teentjes van Charles Michel (MR) gestampt heeft, hè! In alle eerlijkheid: dit zijn geen kleine dingen meer.” In dat debat in de Kamer was de felste partij CD&V. Die waren feller dan uw eigen fractie. “Ik heb het wel een beetje gehad met degenen die in de regering zitten en in het parlement luid schande staan te roepen. En dan gaan ze terug zitten, et voilà. De micro staat af en ze kijken eens rond: ‘Heb ik het goed gedaan?’.” “Karel De Gucht (Open Vld) vraagt het ontslag van Theo Francken (N-VA). Open Vld, zijn partij, zit wel in alle meerderheden. Ze besturen met Theo Francken. De Gucht zegt dat het een schande is wat België doet met de Soedanezen, maar ze hebben het allemaal mee beslist en goedgekeurd.” “Mijn partij heeft vanaf september gezegd: ‘We zijn tegen die terugwijzing’. Maar als je het doet, zorg dan alstublieft dat die mensen beschermd zijn. Zorg voor tolken zodat je weet wat die militaire veiligheidsdiensten van Soedan zeggen. Zorg ervoor dat de afspraken op papier staan, zorg ervoor dat er begeleiding is tot in Soedan. Dat is inhoud.” Begroting: nog zo’n dossier waarop mensen uit de meerderheid zelf met scherp schieten op dat tekort. “De begroting wordt slechter. Het structureel tekort neemt toe in België. Dat is onder de vorige premier, Elio Di Rupo, zelfs niet gebeurd. Ondertussen is er van de gepensioneerden afgepakt, medicamenten zijn duurder geworden, de facturen zijn omhoog “¦ Dat merken we. En toch is die begroting slechter geworden.” “Qua economische groei hebben we in Europa nog 2 landen achter ons. In de tijd van Di Rupo hadden we er nog twee voor ons. Nu staan er maar twee achter ons. En het VBO doet met de regering een grote marketingcampagne ‘kijk eens hoe goed we bezig zijn’ …” “Die jobgroei “¦ Een deel van de academici zijn afgeschoten, omdat ze uitgelegd hebben dat het beleid, dus die extra middelen met de begroting, geen extra jobs hebben opgeleverd. Dat de jobs komen met de evolutie van de Europese economie.” “Dus natuurlijk doen we het niet goed. Je moet dat maar eens uitleggen aan iemand die 40 jaar gewerkt heeft: ‘We hebben extra geld uitgegeven, maar we gaan uw pensioen verminderen’. Dat doen ze. Ze blijven dat ontkennen, maar ze doen dat. Mensen die jong beginnen werken zijn, die nu bruggepensioneerd zijn, die verliezen tot meer dan 100 euro per maand van hun pensioen.” “Hoeveel waarheden heeft Johan Van Overtveldt (N-VA) al verkocht in drie jaar tijd? Weinig, hè. Hij heeft elk jaar over de begroting die hij neerlegde in het parlement gelogen. Nu met de effectentaks …” Heeft hij elk jaar gelogen? “Van de speculatietaks tot de effectentaks. En iedere keer werd er gezegd in het parlement en door het Rekenhof en door de parlementairen gezegd: ‘Dit kan niet kloppen’. En hij zei: ‘Het zal kloppen’. Niet dus.” “De speculatietaks is afgeschaft, omdat we gelijk hadden: het klopte niet. En nu legt hij een effectentaks neer, om Kris Peeters (CD&V) te paaien. De stemming is uitgesteld en as we speak, eind december, is men de grote aandelenpakketten allemaal aan het verschuiven. Dus tegen dat het gestemd is, ik zal opnieuw visionair zijn voor 2018, is de opbrengst van die effectentaks leeg. Niet dat het 0 gaat zijn, maar er gaan een aantal gewone mensen die taks moeten betalen. En het groot kapitaal …” “Ze hebben nog een paar dagen werk. En binnen een paar dagen zijn die aandelen allemaal geëvacueerd, weg. En dus, waarom zou je nog geloof hechten aan een minister van Financiën die elk jaar liegt in het parlement? Dat is sabotage. Hij heeft de wet nog niet voorgesteld, omdat hij weet dat wat hij neerlegt, niet gaat werken.” Moeten we dan heimwee hebben naar de socialisten? Wordt het tijd dat jullie terugkomen in de regering? “We hebben bestuurd met de liberalen, met de christendemocraten, we hebben vorige keer met de beiden bestuurd. We zijn op een zeer moeilijk moment, in 2011, in de regering teruggekomen. Daar zaten we de laatste tien jaar in de oppositie. En toen stonden we op kop wat de groei betreft in Europa. We hebben het begrotingstekort serieus naar beneden gekregen.” “We hebben een verkiezing voor de boeg met een debat over verschillende modellen. En daar moeten wij onze rol in spelen. We hebben dat vroeger gedaan. En dan werd er vaak gezegd: ‘Wat de socialisten vernieuwen, is slecht voor de mensen en de economie.’ En iedere keer is het omgekeerde waar gebleken.” Mis je het niet, ook in het parlement zitten en deelnemen aan het debat? “Mis ik het? Nee. Daarmee bedoel ik: ik heb er ook een punt mee willen maken. Die decumul is geen woord voor mij, maar een manier waarop de politiek moet zijn. En de anderen doen wat ze willen, parlementair, voorzitter, burgemeester, ijsbeer, panda, “¦ allemaal goed, mogen ze doen. Maar ik vind ‘bij ons niet’. Eén persoon, één man, één vrouw, één functie. Dat is het eerste.” “Wat daar belangrijk aan is, is dat ik daardoor ook echt de tijd heb om met veel actoren in de maatschappij te spreken. Voor een stuk zit daar, ik kan dat niet laten, veel jeugdzorgpersonen met een handicap in, maar even goed nieuwe ondernemers of gevestigde ondernemers of zelfs verenigingen, nieuwe vormen van coöperaties “¦ noem maar op. Dat is een voordeel van niet meer in het parlement te zitten.” “Ik mis het werk in de commissie Welzijn van het Vlaams parlement het meest. Daar heb ik echt van gevoeld, anders dan dat je in het parlement zou denken, dat je een verschil kan maken. Dat was een goede commissie, die commissie draaide goed.”

Even naar uw partij want het is toch ook wel een woelig jaar geweest. Ik heb het gevoel dat de rust nog altijd niet is weergekeerd. “Er zijn twee vaststellingen in de partij: de basis is helemaal mee. We hebben strenge regels aanvaard. We willen een partij die sober en integer naar de toekomst gaat. We moeten als partij ook iets anders doen dan belerend te zeggen: ‘Dit is het’. Wij moeten als partij veel meer flankerend zijn. Er is een nieuwe maatschappij, een nieuwe economie. We gaan nieuwe oplossingen nodig hebben en we gaan moeten zorgen dat die kunnen gebeuren. Nu zitten we in een maatschappij waarin alles in regels, evaluaties en goedkeuringen vervallen is, waardoor mensen niets kunnen doen. Dat geldt zowel voor een gehandicapt kind als voor een 22-jarige die een internetonderneming wil starten.” “En de onrust in de partij … Het zijn er niet veel, maar een paar.” Je zegt ‘de basis is mee’, het is dan de top … “De onrust bij een paar zit enkel aan de top. Die zal alleen maar weggaan als we de verkiezingen achter de rug hebben. Want we hebben de regels rond decumul, de loonbeperking, de verplichte vermindering van de parlementaire mandaten … niet iedereen vindt dat fijn. Dat is écht hun probleem. Ik heb dat vanaf het begin gezegd, die partij moet veranderen.” “In die zin ben ik het eigenlijk nog eens met de kritiek van sommigen. De manier waarop een moderne, Vlaamse, socialistische partij moest bestaan, die moest veranderen. Anders was ik ook geen kandidaat-voorzitter geworden. Ik heb dat ook gedaan.” Dus jouw voorganger Bruno Tobback … “Ja, hij heeft het niet gedaan.” Maar nu geeft hij wel interviews en zegt hij ‘doe het, John’ … “Kijk, ja. Ik stel het met u vast. Het zijn soms rare tijden.” (lacht) Je hebt ook een opmerkelijk interview gegeven, waarin je heel eerlijk was over je eigen rol als voorzitter. Doe je het nog graag? “Ik doe het absoluut heel graag.” Maar dat gesprek was heel twijfelend toen? “Niet twijfelend, ik ben absoluut niet twijfelend over wat ik aan het doen ben, over de kans op slagen en zeker ook niet over de noodzaak. Als ik aan iets twijfel dan is het aan de omstandigheden waarin we de verkiezingen zullen halen volgend jaar. Degenen die nu voorspellen te weten wat er gaat gebeuren, die liegen.” “We hebben veel verkiezingen in het buitenland gezien de voorbije jaren. Daarbij duiken twee fenomenen op. Het eerste noem ik de fifty-fifty: een bevolking die over iets moet stemmen en de uitslag is quasi 50-50. Denk aan Trump en Clinton, de Brexit, Catalonië, … Dus de meerderheid heeft eigenlijk geen meerderheid.” Dat wordt Antwerpen misschien? “Stel je voor, Antwerpen. Dat zou wel een beetje jammer zijn voor CD&V en Open Vld, die dan niks hebben.” “Maar dat is één fenomeen, die fifty-fifty, bevolkingen die echt verdeeld zijn qua mening. En dan moet je besturen met de helft, met 50 procent. Dat is moeilijk.” “Het tweede fenomeen: al die voorspellingen die maanden voor de verkiezingen worden gedaan zijn fout, overal.”

Dus er is nog hoop voor sp.a? Want de peiling zijn natuurlijk … “Er is massa’s hoop voor sp.a! Je moet eens met Jeremy Corbyn (de Labour-leider in de UK, red.) spreken. Die heeft in mei de verkiezingen gewonnen. Je moet hem eens vragen over hoe hij zich voelde in februari. En dus een politicus die ook vandaag zich geen zorgen maakt, die is niet helder.” “Ook ideologisch is er hoop. België is plots een land dat tegen de verwijdering van massavernietigingswapens is, dat mensen terugstuurt naar folterregimes, dat zich verzet tegen fraudemaatregelen, en er niet in slaagt om ook maar een perspectief te bieden over energie en pensioen en onderwijs. Dat is het land dat we nu zijn.” We hebben gewoon een rechtse regering … “Mag ik daar even van wakker liggen? Van een maatschappij waar wij ondertussen politiek 130 jaar in actief zijn en ondertussen 70 jaar lang die sociale zekerheid in hebben gebouwd. Waar men dan van vaststelt dat, na de bankencrisis, in België de mensen minder geleden hebben door de sociale zekerheid. Waar, tot het einde van de regering Di Rupo, waar wij ook in zaten, de ongelijkheid afnam terwijl dat nergens anders in de wereld gebeurde.” “Nu zijn ze het omgekeerde aan het doen. Er is een onwaarschijnlijk miljarden-gat geslagen in de begrotingen. Er wordt veel met de vinger naar ons gewezen over dat thema, ze moeten maar durven. Er komt die taxshift, plus ook nog de nieuwe vennootschapsbelasting in 2019-2020. Dat is echt: ‘Na de verkiezingen trekken ze de brug op’. En wat gaan ze dan zeggen? ‘Het is onbetaalbaar?’. Wat is onbetaalbaar? De rechten van de mensen? Pensioenen? Ziekteverzekering? Invaliditeitsbescherming? Is dat onbetaalbaar?” “Zij hebben beslist om een miljarden-gat te maken, hè. Ik acht ze allemaal even verantwoordelijk, of dat nu de minister van Financiën van N-VA is of CD&V of Open Vld of MR. Dit soort slecht bestuur, om het met een bekende term te zeggen, “¦ Mensen zijn niet dom, dus ik ben natuurlijk hoopvol, maar ik lig wel wakker van onze maatschappij en wat erin gebeurt.” Wordt 2018 dan het jaar van de wederopstanding, ook voor de PS in Wallonië? Want die zitten in de peilingen ook heel laag. “Ik vind dat heel moeilijk om in te schatten wat er in Wallonië gaat gebeuren in 2018.” De communisten staan daar wel aan het venster te tikken. “Ik wéét dat ze tot veel in staat zijn, omdat ze altijd op het terrein werken en dat is belangrijk voor een socialistische partij. Ze zijn in 2007 aangevallen door de MR op een ongeziene manier en ze hebben de verkiezingen gewonnen. Maar of dat nu ook gaat lukken, weet ik niet.” “Ik kan over mijn partij spreken.” Wel, zeg eens over sp.a. Waar gaan jullie sjerpen pakken? “Ik hoop overal, ik weet het nergens. Maar als je nu terugkijkt naar Gent. In 2012 krijg je eigenlijk een progressief bestuur: het kartel Groen-sp.a met Open Vld. Die zijn in Gent in alle waarheid progressiever dan in de rest van Vlaanderen. Dat is echt zo.” “Wat zie je in zo’n bestuur? Dat ze durven om beslissingen te nemen, ook al zullen ze weken en maandenlang in de media aangevallen worden, zoals over het Circulatieplan. Maar ze hebben die moed. Omdat het een omkanteling is, die niet gemakkelijk is voor de bewoners, maar op termijn zoveel verbetert: beter voor milieu, lucht, kinderen, alles wat je wil.” “Op maatschappelijk moeilijke thema’s, zoals discriminatie, durven ze gewoon de beslissing te nemen. Zoals de praktijktesten invoeren, met de positieve resultaten.” “Als je dat zet tegenover een stad, waar men begint met de straathoekwerkers af te schaffen en te zeggen: ‘We gaan eerst sterkere combi’s en tanks met betere bewapening in de straten zetten’ en ‘de politie is niet meer rechtstreeks toegankelijk voor de bewoners’. Dan zit daar maar 100 kilometer tussen “¦ Je bedoelt Antwerpen? “Inderdaad Antwerpen. Er kan geen groter verschil van bestuur zijn. En dat is het waarom we willen winnen. Het maatschappelijke eerst. De ideologische verschillen zijn zo groot geworden dat dat hetgeen is wat op het spel staat. Dus als je aan ons vraagt ‘waarom moet sp.a sterk staan voor die verkiezingen?’. Daarom.” Dus Gent staat op het spel, Antwerpen. Maar ook Brugge bijvoorbeeld en Oostende. Zijn dat plekken, waarvan je denkt: ‘Kunnen we daar een sjerp verliezen?’ “Je vraag is: kunnen we ze verliezen? Ik denk dat we ze ook kunnen winnen.” Hasselt bijvoorbeeld, is dat een plek waarvan je zegt ‘die moeten we terugpakken’? “Ik zou dat heel fijn vinden, ja. We hebben daar een nieuwe lijsttrekker, ondernemer Marc Schepers van CityDepot. Een ongelooflijk dynamische mens. En het past een beetje bij wat we aan het doen zijn. Dat is die partij opnieuw op fundamenten zetten met nieuwe mensen in combinatie met ervaring. En dan een nieuw verhaal brengen.” Kunnen we het even hebben over goede voornemens? “Weeral.” Dat is elk jaar, hè. “Ik weet nog dat ik vorig jaar zei ‘ik wil voor mijn 40ste gezonder gaan leven’. En ieder jaar was dat mijn goed voornemen en nooit lukte het. Vorig jaar heb ik gezegd ‘ik ga dat opgeven’. En een maand later heb ik toegezegd om de 20 kilometer van Brussel mee te lopen en dat is gelukt.” Leef je gezonder nu dan? “Ja. Ik ben blijven lopen.” Rook je nog? “Ik heb al gezondigd, maar ik kan de twee gelukkig niet doen, want ik heb astma. Moest ik terug roker worden, dan kan ik niet meer lopen.” (lacht) “Voor de partij is het goede voornemen dat iedereen, zoals dat Vlaamse socialisten betaamt, serieus de mouwen gaat opstropen en er keihard tegenaan gaat.” Tot slot, wat is je wens voor Vlaanderen of België? “Ik zal Vlaanderen zeggen omdat het Vlaamse materie is. Ik hoop dat er volgend jaar minder kinderen en jongeren in de ellende zitten. Want de jeugdzorg is op dit moment aan het falen. Vlaanderen is een rijke en ontwikkelde regio, maar ik ben nog nooit zoveel als dit jaar in contact gekomen met kinderen en jongeren die in afschuwelijke omstandigheden terecht komen en niet geholpen worden.”