De voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, zit in een lastig parket. De benoeming van z’n kabinetschef Martin Selmayr tot grote baas van de Europese administratie dreigt in z’n gezicht te ontploffen. Want het Europees Parlement neemt geen genoegen met de uitleg van de Commissie en dreigt de begroting niet te stemmen. 

Dat de Europese Unie heeft geen al te beste reputatie heeft, dat is al langer duidelijk. De topambtenaren zijn niet vies van een beetje zelfbediening bijvoorbeeld: Europa wordt gewoon geleid door een kliekje dat zichzelf postjes toekent.

Het was Libération die deze keer met een nieuw verhaal kwam. En dat verhaal kan tellen. Martin Selmayr, jarenlang de trouwe kabinetschef van Jean-Claude Juncker, trok in feite aan alle touwtjes terwijl de Luxemburger Juncker voor de schermen de show aanvoerde. 

De blitzcarrière van Selmayr

Tot op 21 februari Selmayr plots in één vliegende beweging eerst benoemd werd tot adjunct secretaris-generaal en na het terugtrekken van enkele schijnkandidaten en het ontslag van de afscheidnemende secretaris-generaal zichzelf ook secretaris-generaal mocht noemen. Plots was hij, na een mooi uitgetekend plannetje, baas van 33.000 Europese ambtenaren. Je kan haast niet naast de vingerafdrukken van de Europese volkspartij kijken. 

Europees parlement reageert, maar durven ze bijten?

Er kwam uiteraard veel kritiek uit het Europees parlement en werkelijk niemand steunde de benoeming. Als het parlement echt haar tanden wil tonen, dan kunnen ze er straks voor kiezen om de begroting niet goed te keuren. De affaire doet wat denken aan de ondergang van de Commissie van Jacues Santer in 1999. Hij en z’n hele commissie moesten hun boeltje pakken omdat de verontwaardiging over de vriendjespolitiek van de Franse Commissaris Edith Cresson zo groot was.