In De Tijd pleit Michel Maus, die fiscaliteit doceert aan de VUB ervoor om de Arco-aandeelhouder toe te laten zijn minwaarden op zijn coöperatieve aandelen fiscaal recupereerbaar te maken via een belastingvermindering in de personenbelasting.
In een opiniestuk dat op De Bron verschijnt, schrijven Jef Vuchelen, August Van Put & Rudi Dierick dat het moreel en juridisch onmogelijk blijft dat de staat, de gemeenschap dus, een deel van die vergoeding zou dragen.
Strijdig met het gelijkheidsbeginsel
Arco is vereffend, of bijna. Maar de CD&V vraagt nu dat niet alleen Beweging.net (het ‘ACW’ dus), maar ook Belfius en de staat ““ wij allen samen dus ““ de Arco-coöperanten zouden vergoeden. Wij menen echter dat enkel Beweging.net daarvoor moet zorgen. Elke directe of indirecte vergoeding door de staat komt immers neer op een bevoordeling van één groep aandeelhouders ten nadele van andere aandeelhouders én van de andere belastingbetalers. Dat is strijdig met het gelijkheidsbeginsel. Daarom heeft Europa dat verboden als illegale steun. Om dit beter te begrijpen is het nuttig te weten welke groepen aandeelhouders waren van Dexia en Arco waren, en welke winsten en verliezen elke groep realiseerde. Dat leest u hier. De brandende vraag is dus wie welk deel van de schade moet dragen en, aansluitend, voor welke gedupeerden. Het federale regeerakkoord bevatte de afspraak dat de staat ook een deel van die (partiële) vergoeding zou dragen, direct en/of indirect via Belfius dat voor 100% eigendom is van de gemeenschap.
De beoogde vergoeding is door en door illegaal
Die beoogde vergoeding is echter extreem problematisch en door en door illegaal. De CD&V en het ACW dringen er hard op aan dat de gemeenschap het gros van die vergoeding zou dragen, direct, of indirect via Belfius. Maar individuele aandeelhouders van Dexia zouden totaal niets krijgen. Ze zijn nochtans even goed gedupeerd door het wanbeheer dat Dexia en Arco uiteindelijk over kop deed gaan. Dat is dus strijdig met het gelijkheidsbeginsel. Daarom ook dat Europa de eerdere pogingen in die zin veroordeelde. Er is sprake van 600 miljoen op een totaal (initiële inleg plus niet-uitgekeerde winst) van 1500 miljoen. Van die 600 miljoen zouden, volgens verschillende bronnen , 90% door de belastingbetalers gedragen worden en slechts 10% door de organisaties van Beweging.net (ACW).
Maar de gemeenschap was echter in geen enkel opzicht verantwoordelijk voor het hebzuchtige en uiteindelijk fatale wanbeheer bij Dexia, noch voor de extreme concentratie van Arco-middelen in één bedrijf (Dexia), noch voor het bedrog van de individuele aandeelhouders bij Arco én Dexia. Moreel en juridisch blijft het daarom onmogelijk dat de staat, de gemeenschap dus, een deel van die vergoeding zou dragen. Dat is dan immers steeds een benadeling van alle andere aandeelhouders én van alle andere belastingbetalers.
Enkel het ACW draagt schuld voor het bedrog bij Arco
Wij menen daarom dat enkel het ACW schuld draagt voor dat bedrog bij Arco. Het is dan ook enkel het ACW die de vergoeding van gedupeerden moet betalen. Hoogstens worden aanvullend ook de individuele bestuurders van Dexia en Arco aangesproken voor wanbestuur en bedrog. Aansluitend zien wij ook niet in waarom die coöperanten slechts voor 40% vergoed zouden worden en waarom niet voor de volle 100%. En net zo zien we niet goed in waarom de andere kleine aandeelhouder van Dexia geen enkele schadevergoeding zouden krijgen. Zij dragen namelijk geen enkele schuld voor wanbestuur, noch bedrog.
Wie verdedigt de gewone belastingbetaler in deze eigenlijk?
Het blijft daarbij bizar dat één van die verantwoordelijke bestuurders, Francine Swiggers, daarna nog curator van haar eigen faillissement mag zijn. Zij is dus rechter en partij tegelijk. Hoeveel activa van Arco en Dexia kon zij nog wegsluizen via die 542 miljoen ‘kosten’ waar nauwelijks uitleg bij gegeven wordt? Wie verdedigt de gewone belastingbetaler in deze eigenlijk? Toch niet iemand die zelf een failliet veroorzaakte?
Onze overheden hebben echt wel héél andere prioriteiten dan honderden miljoenen voor particuliere belangen. Al wie klaagt over hogere taksen, lasten of onroerende voorheffing, denkt daar best even aan.
Jef Vuchelen, August Van Put & Rudi Dierick