In het weekblad Humo zingt de invloedrijke Amerikaanse strateeg en consultant Edward Luttwak (74) deze week de lof van de Italiaanse terrorismebestrijding.
Luttwak is niet de eerste de beste: deze Roemeen van geboorte verdiende zijn strepen als strategisch consultant voor landen zowat overal ter wereld. In 1968 schreef hij het controversiële pamflet ‘Coup d’État: A Practical Handbook’, waarin staat beschreven hoe men de perfecte staatsgreep kan plegen.
Luttwak toont zich in het interview erg enthousiast over de nieuwe Amerikaanse president Donald Trump, wiens droom het volgens hem is om in 2024 het Witte Huis in handen te geven van zijn dochter Ivanka. Maar daar gaat het hier niet over.
Al in 2015, kort na de aanslagen op Charlie Hebdo en de Bataclan in Parijs, publiceerde Luttwak een opiniestuk in de Japanse publicatie Nikkei Asian Review, waarin hij uitlegde waarom de Belgische, Franse en Britse antiterreurbestrijders niet efficiënt zijn en Italiaanse wel. Let wel: de aanslagen in Brussel, Nice, Berlijn, Londen en Manchester moesten toen nog plaatsvinden.
Italië, op het eerste zicht een ideaal doelwit voor jihadstrijders
Italië heeft een moslimbevolking van maar dan 2 miljoen mensen en – vanwege de enorme kustlijn – zeer poreuze grenzen, waar massaal vluchtelingen arriveren uit landen als Syrië, Turkije, Iran, Afghanistan en Pakistan. Op het eerste zicht een ideaal doelwit voor jihadstrijders, toch is in Italië nog nooit iemand door een moslimterrorist vermoord. Hoe dat komt? Luttwak:
“Omdat de Italianen weten hoe ze terrorisme moeten bestrijden. De Italiaanse methode is nochtans geen geheim, maar toch heeft niemand uit de drie Franse pseudo-antiterroristische eenheden de moeite genomen om in Rome eens een kijkje te gaan nemen.”
Niet dat niemand nooit heeft geprobeerd om Italië te treffen, maar sinds 11 september 2011 hebben de Italiaanse inlichtingendiensten, de binnenlandse veiligheid, de carabinieri gendarmerie en de politie een nooit aflatende strijd tegen terrorisme gevoerd en honderden complotten – kleine en grote, waaronder een aantal vergelijkbaar met degene die in Madrid, Londen, Parijs, Brussel en nu Manchester wel een gruwelijke afloop kenden – ontdekt en ontmanteld.
Twee keer nadenken vooraleer men het woord ‘jihad’ uitspreekt
Zelfs indien het Vaticaan een voorkeursdoelwit van islamistische terroristen blijft, is Italië er in geslaagd om potentiële terroristen te ontmoedigen. Hoe ze dat doen? Luttwak:
“Als iemand in Italië nog maar het woord ‘jihad’ uitspreekt, dan wordt die naar het politiebureau geroepen. Als blijkt dat het gaat om een opschepper die tijdens de ondervraging om zijn mama roept, dan wordt hij opnieuw vrijgelaten. Als hij daarentegen begint over de Italiaanse troepen in Irak enzovoort, dan verdwijnt hij zonder veel omhaal in de gevangenis. Ze houden hem vast omdat hij zijn hondenbelasting niet heeft betaald, of omdat ze plots een probleem ontdekken in één of andere aangifte. Gaat het om een immigrant, dan zetten ze hem op het vliegtuig naar huis omwille van een spellingsfout op pagina 29 van zijn visumaanvraag. Het interessante aan deze tactiek is dat deze personen in hun thuisland door de lokale politie worden beroofd, in elkaar geslagen en ondervraagd, want dat is de standaardprocedure in moslimlanden. Als die mensen daarna naar Italië terugkeren, dan denken ze wel twee keer na voor ze nog eens over de jihad beginnen.”
Volgens Luttwak klagen Franse en Belgische antiterreurdiensten steen en been over de hoeveelheid mensen die ze in het oog moeten houden. Maar dat is hun eigen schuld, aldus Luttwak, die ook voor de Amerikaanse NSA werkte, omdat ze weigeren de Italiaanse methode te kopiëren om zo één per één de dreiging weg te nemen. Al in 2015 vroeg hij zich af of ze hun methodes zouden aanpassen. Luttwaks conclusie laat aan duidelijkheid niets te wensen over.
“Wie vindt dat we onze democratie in functie van de Koran moeten inrichten, moet gewoon eens aan den lijve ondervinden wat dat precies betekent. Deportatie werkt, zelfs als die gedeporteerden nadien terug naar Europa komen. Dat bewijst Italië elke dag.”