Twee decennia geleden ontving Georgië jaarlijks minder dan honderdduizend toeristen per jaar. Dat is nu echter opgelopen tot 6,5 miljoen bezoekers per jaar. Dat succes heeft echter veel te maken met geopolitiek. Dat zegt Natasha Frost, journaliste van het tijdschrift Quartz. Frost zegt immers dat Georgië zijn toeristische succes niet alleen aan een natuurlijke aantrekkingskracht dankt, maar in belangrijke mate ook aan een grote politieke verandering.

Dat ging volgens haar bovendien gepaard met een gestructureerde overheidscampagne om het land voor de wereld te openen. Daardoor ontwikkelde Georgië zich van een onbekend Oost-Europees achterland tot een wereldwijde toeristische hotspot.

Sovjet-Unie

“Toerisme is voor Georgië een dankbaar instrument om economische groei te garanderen,” zegt Natasha Frost. “Het geld van de vakantiegangers is in het land bijzonder welkom. Georgische werknemers hebben een gemiddeld jaarsalaris van ongeveer 5.000 dollar.”

“De voorbije twee decennia heeft de economie van het land een gestage economische groei – met gemiddeld 4,5 procent per jaar – laten optekenen. Die groei gebeurde ondanks een wereldwijde economische crisis, spanningen met Rusland en een terugval van de grondstoffenprijzen. Tegelijkertijd is de armoede in in het land op ongeveer tien jaar van 32,5 procent naar 16,3 procent teruggevallen.”

“Toerisme was van dat economisch succes een belangrijke pijler,” benadrukt Frost. “De sector nam vorig jaar 7,5 procent van de economische groei van het land voor zijn rekening. Georgië heeft echter nog veel hogere ambities.”

“Tegen midden volgende decennium hoopt het land meer toeristen uit de Europese Unie, Noord-Amerika, het Midden-Oosten en Azië aan te trekken. De inkomsten uit toerisme zouden tot 6,6 miljard dollar moeten verdrievoudigen. Daarbij zouden ook de gemiddelde bestedingen van de bezoekers moeten stijgen van 328 dollar op vijf dagen naar 600 dollar in een week.”

Frost voert aan dat een combinatie van factoren Georgië hebben geholpen zich tot een toeristische succes te ontwikkelen. “Na de val van de Sovjet-Unie op het einde van de jaren tachtig van de voorbije eeuw stortte de economie van Georgië,” zegt ze. “Dat had veel te maken met burgeroorlog, misdaad en corruptie.”

“De economie van Georgië worstelde tijdens die turbulente periode ook met de privatisering van een groot aantal voormalige staatsbedrijven. Tegelijkertijd doken steeds meer spanningen met Rusland op. Sinds het midden van de jaren negentig kende het land echter een geleidelijke vooruitgang. Dat bereikte een hoogtepunt met de Rozenrevolutie in de eerste helft vorig decennium.”

Rozenrevolutie

Die omwenteling bracht Mikhail Saakashvili aan de macht. Hij gaf het startsein van grootschalige economische en politieke hervormingen. Het land zou zich daarbij ook meer op de westerse wereld richten. “Deze verandering in het buitenlands beleid heeft Georgië daadwerkelijk voor het bedrijfsleven geopend,” merkt Frost op. “Tegelijkertijd werd ook de corruptie zwaar aangepakt.”

“Het voorbije decennium heeft Georgië ook zijn onderwijsbeleid aangepast. Bedoeling was om het Russisch als tweede taal door het Engels te laten vervangen. Expats werden aangetrokken om in de Georgische scholen Engels te onderwijzen. Dat moest ertoe leiden dat elk Georgisch kind Engels zou leren spreken.”

Georgië staat in de lijst van Education First op het gebied van Engelse taalvaardigheid nu op de 45ste plaats. Het land scoort daarbij beter dan Chili en China. Daarnaast versoepelde het land ook zijn visumbeleid. Burgers van bijna honderd landen kunnen Georgië nu tot een jaar zonder visum bezoeken.

Ook heeft de Wereldbank meer dan 2,4 miljard dollar uitgegeven ter ondersteuning van de economische groei van het land. Deze steun was ook gericht op de toeristische sector. Onder de regio’s Samtskhe-Javakheti en Mtskheta-Mtianeti, die historische locaties met skigelegenheid combineren, konden daarvan profiteren.

De eerste helft van dit decennium heeft geen enkel land in de wereld een snellere economische groei gekend dan Georgië. “Dat heeft echter ook een keerzijde. Het land worstelt inmiddels al met een aantal symptomen van overtoerisme,” zegt Frost.

“In sommige regio’s rijzen op voormalige landbouwgronden nieuwe hotelcomplexen. Critici zeggen dat deze constructies botsen met het lokale culturele en architecturale erfgoed. Bovendien zouden ze ook de lokale voedselvoorziening onder druk zetten.”