Zowel de Wereldbank als het Internationaal Monetair Fonds (FMI) houden deze week in Washington hun Spring Meetings. Op die samenkomsten wordt traditiegetrouw de staat van de wereldeconomie besproken. Die bevindt zich in topvorm, of althans bevond zich in topvorm. Want het hoogtepunt van de voorbije economische cyclus ligt nu achter ons.
Volgens het IMF kent de wereldeconomie haar grootste gesynchroniseerde groeiperiode sinds 2010. Vooral de westerse naties profiteren daarvan en zullen in 2018 een gemiddelde economische groei laten optekenen die 50% hoger ligt dan wat ze tussen 2008 en 2017 presteerden, namelijk 2,2% tegenover 1,5%.
Geen bijkomend groeipotentieel
Tot daar het goede nieuws, want uit een – met een paar duidelijke grafieken geïllustreerd – rapport van de Franse zakenbank Natixis blijkt dat de wereld het niveau van ‘full employment’ (grafiek 1) nadert en dat er dus geen bijkomend groeipotentieel meer is.
De top van de economische cyclus ligt trouwens al achter ons. Volgens Natixis werd die tussen het einde van het vierde kwartaal van 2017 en het eerste kwartaal van 2018 al bereikt (grafiek 3).
Geen gewone economische cyclus
De bank wijst er op dat we absoluut niet met het einde van een normale economische cyclus te maken zullen krijgen. De reden is evident. Jarenlang hebben de centrale banken de financiële markten overspoeld met massa’s aan liquide middelen. Daar komt nu stilaan een einde aan (iets wat ze tot nog toe niet aandurfden om de het herstel niet te fnuiken).
Zowel in de VS als in de eurozone (grafiek 5c) wordt de politiek van Quantitative Easing stopgezet en zullen de belangrijkste rentevoeten naar boven worden aangepast.
De Bank of Japan gaat minder obligaties en aandelen aankopen en ook in China gaan de rentevoeten omhoog. In voormelde regio’s komt een einde aan de daling van de inflatie en ook in de opkomende economieën zullen de rentevoeten stijgen.
We gaan de buikriem aanspannen op een moment dat de conjunctuur vertraagt
Deze soepele monetaire politiek, die jarenlang de globale economische activiteit heeft ondersteund, wordt volgens de bank nu pro-cyclisch, wat zoveel betekent als dat de buikriem wordt aangespannen op een moment dat de conjunctuur vertraagt.
Dat belooft weinig goeds, vooral omdat politici in de meeste landen onvoldoende van deze periode hebben van economische hoogconjunctuur hebben geprofiteerd om de nodige hervormingen door te voeren op de arbeidsmarkt. Tel daarbij de bubbels die ontstaan zijn in verschillende economische sectoren en sommigen vrezen dan ook voor een herhaling van de financiële crisis van 2008. Alleen nog erger.
