‘Het is een triest spektakel,’ schrijft Nile Gardiner op Capx.co: ‘het aanzicht van al die Europese bedrijven die zich naar Iran reppen om er zakencontracten af te sluiten.
Kortzichtig vooral, omdat de grote bevoordeelde van die transacties het Iraanse regime, niet het Iraanse volk is. Vroeg of laat krijgen we daarvoor de rekening gepresenteerd,’ vreest de directeur van het Margaret Thatcher Center for Freedom at The Heritage Foundation in Washington, DC.
De Iraanse president Hassan Rouhani werd recent in Frankrijk met dezelfde égards ontvangen als een koning, waarna Parijse fier de ondertekening van contracten voor een waarde van 30 miljard dollar mocht aankondigen. Airbus, Peugeot en Total waren de grote winnaars van het Iraans-West-Europese réveil amical, wat van onze zuiderburen de belangrijkste investeerder in een pariastaat maakt, die de voorbije decennia door zowat de ganse internationale gemeenschap als de pest werd gemeden.
Economic Freedom: Iran rangschikt op plaats 171 op… 178
Maar dat Europese geld gaat recht naar het Iraanse regime, niet naar het Iraanse volk. De Iraanse economie blijft grotendeels in handen van een staatsapparaat dat 78 miljoen mensen onder de knoet houdt. Niet voor niets rangschikt het land volgens de Heritage Foundation/ Wall Street Journal Index of Economic Freedom op plaats 171 van in totaal 178 landen, net voor landen als Zimbabwe, Venezuela, Cuba en Noord-Korea, waar het privé-initiatief volledig in de marge is beland.
Revolutionaire Garde
Maar wie door de regels heen leest kan enkel concluderen dat deze grote contracten met Europese bedrijven tot nog toe enkel de door de staat gesponsorde conglomeraten ten goede komen. Dit zijn de groepen die de grote industriële en commerciële sectoren van de Iraanse economie controleren en gelinkt zijn aan de pensioenfondsen en investeringsbedrijven van staatsorganisaties als de gevreesde Revolutionaire Garde.
‘De roekeloze rush om de Iraanse schatkist te vullen voor eigen gewin zal Europa de volgende jaren zuur opbreken. Deze tirannen die hun eigen volk brutaliseren, hun buurlanden bedreigen, terreur exporteren en een nucleair wapenarsenaal nastreven, zullen Europa uiteindelijk in de rug treffen.’