De Maas is een smerige rivier. Ondanks dat 6 miljoen mensen voor hun drinkwater van de Maas afhankelijk zijn, komt pas volgend jaar een moderne zuiveringsinstallatie in gebruik. De ontlasting van 1,2 miljoen mensen in de agglomeratie Luik verdwijnt nog aldoor ongezuiverd in de Maas. Om de bouw van kostbare zuiveringsinstallaties te financieren moet de prijs van het drinkwater omhoog. Waterzuiveringsinstallaties moeten deels worden gefinancierd door duurder drinkwater, dat de Waalse bedrijven niet uit de Maas maar uit de bodem halen, en deels uit Europese fondsen. De aanleg van zuiveringsinstallaties is vooral een Nederlandse wens. De Waalse watervervuiling maakt het voor Nederland moeilijk om aan de Europese normen te voldoen. Volgens directeur Job Verheijden van RIWA-Maas, een samenwerkingsverband van Nederlandse en Vlaamse drinkwaterbedrijven, wordt het vervuilde Maaswater gebruikt om zes miljoen mensen van drinkwater te voorzien. Voor de zuivering is nu nog een reusachtige chemische fabriek nodig. Verheijden: „Regelmatig moeten we de inname van water stoppen omdat het te vervuild is.”
De rioolvervuiling is maar een van de vervuilingsbronnen. De Maas wordt ook door industriële lozingen geteisterd, zij het minder dan vroeger sinds Waalse staalbedrijven ten onder zijn gegaan. Maar Wallonië is niet de enige milieuvervuiler. Ook Nederland doet eraan mee. De grootste zorg zijn tientallen soorten bestrijdingsmiddelen, die zowel in de Belgische als in de Nederlandse landbouw op grote schaal worden gebruikt. Vanaf de harde ondergrond spoelt het gif tijdens regenbuien zo in het oppervlaktewater.
Het is Europese wetgeving die nu de veranderingen afdwingt. Zo is de Internationale Maascommissie belast met de uitvoering van Europese regels die de lidstaten verplichten de waterkwaliteit in hun rivieren in 2015 op orde te hebben.