China, niet de beurs, zou u zorgen moeten baren

De wereld kijkt met spanning naar de gebeurtenissen op de Amerikaanse aandelenbeurzen, maar men zou er beter aan doen om meer aandacht te schenken aan de evoluties in China. Die waarschuwing komt van Matt O’Brien, columnist bij de Amerikaanse krant Washington Post. Hij wijst erop dat de belangrijkste Chinese beursindex het voorbije jaar een verlies van 25 procent moest incasseren.

O’Brien herinnert eraan dat de Chinese index daarmee de slechtste prestatie van de hele wereld optekenen. Rekening houdend met de omvang van de economie, moet die vaststelling volgens hem een aanzet zijn om de verdere gebeurtenissen in China met grote aandacht te volgen.

Remmen

“De Chinese overheid heeft hard op de economische remmen geduwd in een poging om het gevaar van een bubbel af te wentelen,” betoogt Matt O’Brien. “De stimulus die China tijdens de financiële crisis van het vorige decennium had gelanceerd, vertegenwoordigde ongeveer 19 procent van het totale bruto binnenlandse product van het land.”

“De stimulus die eerder in de Verenigde Staten door voormalig president Barack Obama werd gelanceerd, kwam nauwelijks met 5 procent van het totale Amerikaanse bruto binnenlandse product overeen.”

“Bovendien had de Chinese centrale overheid bij die stimulus zelf geen kredieten opgenomen, maar had die taak opgedragen aan staatsbedrijven en lokale overheden. Dat maakte het echter veel moeilijker om die schuldenlast weer te saneren, onder meer omdat men daarbij gebruik bleek te hebben gemaakt van zogenaamde schaduwbanken en men zich niet aan de aangegeven limieten had gehouden.”

“De Chinese regering moest dan ook proberen om die schulden af te bouwen zonder ook de economische heropleving af te breken.”

“Dat is voor China geen nieuw gegeven,” erkent O’Brien. “Een dergelijke strategie heeft de Chinese Communistische Partij altijd moeten hanteren sinds het model van een toenemende welvaart voorrang kreeg op de marxistisch-leninistische ideologie.”

“Het goede nieuws voor het land en de wereld is dat China hierin buitengewoon efficiënt is geworden. China is al een kwarteeuw in staat om een recessie te vermijden, onder meer door een kredietbeleid waarbij de banken duidelijk wordt gemaakt welke grenzen moeten worden gerespecteerd om ups en downs af te vlakken.”

Rendement

“Nieuw is echter dat deze strategie niet meer zo goed werkt als voorheen,” waarschuwt de columnist. “Het Internationaal Monetair Fonds maakt daarbij gewag van dalende rendementen. China moet teveel investeren in de afbetaling van oude schulden of bedenkelijke economische projecten.”

“Het kost nu veel meer geld dan vroeger om dezelfde groei te realiseren. Elf jaar geleden was slechts een krediet van 6,5 biljoen yuan nodig om de Chinese economie met 5 biljoen yuan per jaar te laten groeien. Dat noodzakelijke krediet was drie jaar geleden opgelopen tot 20 biljoen yuan.”

“Daarom diende China zijn toevlucht te nemen tot ouderwetse stimuleringsmaatregelen zoals belastingverlagingen en uitgaven voor infrastructuur om een voldoende groei te kunnen realiseren die moest beletten dat bij de bevolking protesten zouden kunnen rijzen,” zegt O’Brien.

“Ook voor rest van de wereld is een gezond China noodzakelijk. Apple gaf recent nog toe zijn omzetvooruitzichten wegens een zwakke Chinese afzet te moeten herzien. Volgens experts geldt dat echter voor een aanzienlijk aantal grote bedrijven.”

“Hoezeer de wereld afhankelijk is geworden van de Chinese economie, blijkt ook nog uit de productie van ruw staal,” voert O’Brien nog aan. “Veertig jaar geleden, toen China met zijn markthervormingen begon, had het land een aandeel van 4,4 procent in de wereldwijde staalproductie. Tegen het einde van de eeuw was dat percentage echter al toegenomen tot 15,1 procent en nu bedraagt dat aandeel 49,2 procent.”

“Bij het begin van deze eeuw produceerden Europa en Noord-Amerika gezamenlijk tweeënhalve keer meer staal dan China. Twee jaar geleden lag de productie in China echter drie keer hoger dan in de gecombineerde Europese en Noord-Amerikaanse staalsector.”

“Er wordt al lang beweerd dat een niezend Amerika de rest van de wereld een verkoudheid kan bezorgen,” besluit O’Brien. “Het is lang geleden dat China zich op niezen heeft laten betrappen, maar zijn dalende industriële winsten en inkrimpende autoverkopen kunnen mogelijk snel duidelijk maken hoe ziek het Aziatische land iedereen kan maken.”

Meer