Het mijnbedrijf De Beers begint met de verkoop van kunstmatige diamanten, die in een laboratorium worden vervaardigd. De artificiële stenen worden voor een fractie van de prijs van reële diamanten te koop aangeboden. De strategie markeert een historische verschuiving voor De Beers, de grootste diamantproducent van de wereld, die lange tijd vasthield nooit stenen uit laboratoria te zullen verkopen.

De Beers wil met zijn beslissing de concurrentie aangaan met rivaliserende fabrikanten van artificiële diamanten. Het bedrijf wil zich met zijn nieuwe aanbod bovendien vooral richten op een jonger publiek en consumenten die de markt van dure juwelen de rug hebben toegekeerd.

Magnetron

“De Beers verwacht in staat te zijn om de markt op te splitsen,” zegt het persbureau Bloomberg. “Enerzijds wil het bedrijf zich met zijn traditionele voorraden richten op de luxemarkt en verlovingsringen. De artificiële stenen zouden daarentegen aan goedkopere prijzen op de markt van de millennials worden gepromoot.”

Kunstmatige diamanten verschillen van de traditionele imitatie-edelstenen, waarbij vaak met zirkonium wordt gewerkt. De laboratorium-productie heeft immers dezelfde fysieke kenmerken en chemische samenstelling als de natuurlijke diamanten. Ze worden in een magnetron-kamer vervaardigd door een proces van verhitting. Die verhitting produceert een plasmabal, die na afkoeling op enkele weken tijd tot een diamant zal kristalliseren.

“De technologie is zo geavanceerd dat experts een machine nodig hebben om tussen de synthetische en gedolven voorraden een onderscheid te kunnen maken,” benadrukt Bloomberg.

De voorbije jaren zijn een groot aantal producenten en verkopers van kunstmatige diamanten opgericht. Een beroemde fabrikant is onder meer de onderneming Diamond Foundry, die een laboratorium in Californië heeft. De artificiële stenen kunnen onder meer worden gekocht bij juwelier Helzberg, die door investeerder Warren Buffett wordt gecontroleerd.

Klaarheid en kleur

De Beers benadrukt geen bedoeling te hebben om bestaande producenten van laboratorium-diamanten aan te vallen, maar wel zelf op basis van de technologie een eigen winstgevende activiteit op te zetten.

Tevens wordt opgemerkt dat er ook geen gebruik zal worden gemaakt van de traditionele sortering op basis van onder meer klaarheid en kleur, zoals bij andere verkopers wel het geval is. “Wij menen dat deze stenen geen beoordeling verdienen,” betoogt Bruce Cleaver, chief executive officer van De Beers. “Deze stenen zijn immers niet bijzonder. Artificiële diamanten zijn niet uniek. Men kan steeds opnieuw een exact duplicaat produceren.”

Ook de prijspolitiek verschilt. De Beers wil voor een kwart karaat een bedrag van 200 dollar. Bij een halve karaat wordt dat 400 dollar en voor een hele karaat 800 dollar. Bij de natuurlijke diamanten stijgt de prijs daarentegen exponentieel naarmate de steen groter wordt.

Hoewel het concern pas nu tot de verkoop van artificiële diamanten overgaat, maakt De Beers al lange tijd van de technologie gebruik. Element Six, een dochteronderneming van De Beers, is immers wereldwijd één van de toonaangevende producenten van synthetische diamanten, die echter meestal voor industriële doeleinden worden gebruikt.

De totale diamantmarkt realiseerde vorig jaar een productie van 142 miljoen karaat, met een totale waarde van ongeveer 80 miljard dollar. De laboratorium-productie haalde tijdens diezelfde periode een volume van 4,2 miljoen karaat. De artificiële diamantsector manifesteert zich wel als een duidelijke groeimarkt.