Terwijl in België vooral wordt uitgekeken naar het volgende crisisoverleg, dat al dan niet het einde betekent voor de regering Michel I, worden ook de leiders van de 3 grootste Europese economieën door binnenlandse chaos bedreigd.

Angela Merkel

In Hamburg kiezen de leden van de Christen-Democratische Unie (CDU) vandaag een opvolger voor de fel verzwakte Angela Merkel, die na 18 jaar aan het voorzitterschap van de partij  verzaakt. Die opvolger maakt een goede kans om ook de volgende bondskanselier te worden, net zoals dat voor 5 van zijn of haar 7 voorgangers het geval is geweest in de 73-jarige geschiedenis van de partij. Wint Annegret Kramp-Karrenbauer (AKK) dan zal de partij waarschijnlijk de Merkel-doctrine aanhouden. Niet voor niets wordt ze Merkel 2.0 genoemd. Maar haalt miljonair-bankier Friedrich Merz het dan zal de partij ongetwijfeld meer naar rechts opschuiven. 

Theresa May

In Londen maakt het Parlement zich op om over het akkoord tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk over de Brexit te stemmen, Dat zou dinsdag gebeuren, maar er gaan in het VK steeds meer stemmen op om de stemming uit te stellen, omdat het resultaat ‘catastrofaal’ oogt voor May’s Brexit-plan en haar premierschap. Een live tv-debat over het plan tussen May en oppositieleider Jeremy Corbyn is ondertussen al afgevoerd, omdat beide het niet eens konden worden over een format. Wat moet gebeuren indien May’s plan het niet haalt, is onduidelijk. Op de Luxemburgse radiozender RTL zegt Pieter Cleppe van de denktank Open Europe dat ‘een heronderhandeling’ zich dan opdringt. Maar EU-onderhandelaar Barnier heeft nog eens herhaald dat ‘wat nu op tafel ligt de enige en beste overeenkomst is’.

© Getty Images

Emmanuel Macron

In Frankrijk zet de regering van president Macron zich schrap voor de door de ‘gilets jaunes’ aangekondigde mars op Parijs die zaterdag staat geprogrammeerd. De ordediensten verwachten zich aan de ergste rellen sinds mei 1968. Pogingen om de gemoederen te sussen door de fel gecontesteerde brandstoftaks finaal af te voeren en werknemers een belastingvrije premie te gegeven, om hun koopkracht te vergroten, werden door de ‘gele hesjes’ als too little, too late ontvangen.

De schrik voor zaterdag zit er goed in. De Franse premier Edouard Philippe heeft het over ‘een nu oncontroleerbare woede’. Tussen de dienstnota’s die aan de inlichtingendiensten worden uitgedeeld wordt gewaarschuwd voor zeer veel geweld’, voor ‘oproepen die onder betogers circuleren ‘om af te breken en te doden’ en om ‘vuurwapens mee te nemen om parlementariërs, regeringsleden en ordediensten aan te vallen’. Eric Drouet, een van de woordvoerders van de ‘gilets jaunes’ riep deze week op een Franse zender op ‘om het Elysée in te nemen’.

Schadenfreude

In de rest van Europa kijken velen met Schadenfreude naar wat Macron in eigen land te verduren krijgt, want indien er geen oplossingen worden gevonden voor het aanhoudende straatprotest dreigen de Europese verkiezingen van mei in Frankrijk een referendum tegen Macron te worden.

“Een verzwakte Macron is een gevaar voor gans Europa, omdat dit de extremisten en de populisten op het continent nieuwe buskruit bezorgt. Met de Europese verkiezingen om de hoek, wachten de Le Pens, Orbáns en Salvini’s in de coulissen.”

Conclusie

Merkel, May en Macron staan aan het hoofd van Europa’s drie machtigste landen. Maar eerder dan een stabiliserende rol te spelen dreigen ze te worden meegezogen in de politieke chaos die het continent verteert.