Midden dit decennium woonde bijna 6 miljard mensen binnen een reistijd van één uur naar een stad. Daarmee situeert inmiddels 80,7 procent van de totale wereldbevolking zich in de onmiddellijke omgeving van een stedelijke agglomeratie.
Dat zegt een studie van de Oxford University, gebaseerd op gegevens van het Open Street Map Project en Google. De onderzoekers wijzen er echter op dat in de rijkere landen in vooral Noord-Amerika en West-Europa gemiddeld 90,7 procent van de bevolking in de buurt van een stad woont. “In landen met een lager inkomen valt dat aandeel echter terug tot 50,9 procent,” zegt onderzoeksleider Daniel Weiss, epidemioloog aan de Oxford University. “Stedelijke agglomeraties bieden mensen opportuniteiten die in meer geïsoleerde gebieden niet kunnen worden aangereikt,” benadrukt Daniel Weiss. “Steden zijn centra van activiteiten die een impact hebben op het welzijn van de mens.”
Internet
“De tijd en de kosten die moeten worden gedaan om zich naar die centra te begeven, hebben dan ook een invloed op het dagelijkse leven van de mens,” zegt de onderzoeker. “Daardoor wordt ook de toegang tot werk en onderwijs gemakkelijker.” “Tevens worden financiële diensten en geneeskundige zorgen meer bereikbaar. De nabijheid van de stad heeft dan ook een positieve impact op opleidingsniveau, inkomen en gezondheid.” Verbetering van de infrastructuur, zoals internet, kan weliswaar een gedeelte van de knelpunten opvangen. Maar toch zal de stad volgens Weiss steeds een centrum blijven. 
“Steden zijn echte machines die de ontwikkeling stimuleren,” benadrukt hij. “In de stedelijke omgeving wordt onder meer een belangrijk collaboratief potentieel geboden. Men moet bovendien vaststellen dat steden een blijvende aantrekkingskracht hebben op toenemende delen van de bevolking.” “Ondanks de mogelijkheden die technologische middelen aan een landelijke omgeving kunnen bieden, blijft de bevolking zijn geloof in de waarde van de steden duidelijk tonen.” Daniel Weiss waarschuwt ook voor de negatieve gevolgen die een verdere ontwikkeling van afgelegen landelijke regio’s kunnen hebben. “Studies hebben uitgewezen dat de aanleg van verbindingswegen naar die afgelegen regio’s vaak het begin van ontbossing blijken,” betoogt hij. “We hopen met het onderzoek dan ook duidelijk te maken dat steden voor de bevolking optimaal toegankelijk moeten worden gemaakt. Tegelijkertijd moet echter worden gezorgd dat deze ontwikkeling op een verstandige manier gebeurt en rekening houdt met de voordelen die door de biotoop van landelijke regio’s worden geboden.” (mah)