De PS lijkt 15 dagen na de verkiezingen behoorlijk de pedalen kwijt. Paul Magnette wil absoluut de MR eruit in Wallonië, Laurette Onkelinx houdt ook in Brussel de deur dicht voor de liberalen. Bovendien torpedeert Magnette met z’n uitspraken helemaal de missie van informateurs Johan Vande Lanotte (sp.a) en Didier Reynders (MR) federaal. Rien ne va plus.
Mathematisch heeft de PS weinig keuze in Wallonië. Het cdH haakte af, de partij van Maxime Prévot kiest voor oppositie. De PTB van Raoul Hedebouw kwam wel een paar keer op de afspraak, maar heeft daarna redelijk spectaculair de deur dichtgeknald. Op een persmoment pal in de journaals van zeven uur dertig in Franstalig België, stond Hedebouw RTBF en RTL te woord over de ‘schijnonderhandelingen’ van de PS. Paul Magnette stond een meter verder, net uit beeld, mee te luisteren en zelfs commentaar te geven.
“Kijk dat is nu de PS. Die denken blijkbaar dat ze Raoul Hedebouw kunnen komen vertellen wat die moet zeggen”, zo sneerde de PTB’er live in het nieuws naar Magnette.
Om maar te zeggen: met PTB zal het niet gebeuren, ook niet in de vorm van een minderheidskabinet. En dan kan er eigenlijk maar één formule: met de liberalen van Charles Michel. Maar dat wil Magnette absoluut niet. Hij blijft aandringen op een minderheidsformule, want PS en Ecolo komen samen maar een paar zetels te kort. Het cdH zou die steun kunnen geven vanuit oppositie. Alles om toch maar niet met de liberalen te moeten. Wat vreemd, want de gesprekken tussen rood en blauw liepen in Wallonië niet slecht: er was zelfs al over de cijfers en grote lijnen van de begroting gepraat.
Onkelinx wil in Brussel op links
Maar ook in Brussel krijgt een scenario vorm waarbij de liberalen buiten spel komen te staan. Daar onderhandelen Laurette Onkelinx (PS) en Rudi Vervoort (PS) namens de socialisten. En daar zou de PS zo goed als rond zijn met Ecolo en DéFI. Voor de MR is geen plaats.
Dat is geen onlogische coalitie. Tussen PS en cdH kwam er een breuk in Brussel in de vorige legislatuur, de christendemocraten probeerden de PS te lozen. Niet meer met hen dus. Maar de liberalen liggen blijkbaar moeilijk voor de PS, die gewoon liever een stevig linkse coalitie maakt. En zeker bij Ecolo, die eigenlijk niet met de MR in zee wil.
Dat brengt de PS op ramkoers met de MR. En dat kan grote gevolgen hebben voor het federale niveau. Want het is een miskenning van de positie van de Franstalige liberalen. Die zijn eigenlijk federaal én Waals nodig voor de PS. Elk scenario zonder de N-VA moet bovendien federaal wel met de liberalen, dus zullen de Franstalige socialisten toch door één deur moeten met Charles Michel.
Geen piloot meer in de cockpit
Maar het feit dat Magnette en Onkelinx de forcing voeren, is eens te meer bewijs dat er geen piloot meer in de cockpit zit bij de PS. Elio Di Rupo werd gisteren vleugellam geslagen door Magnette, die op eigen houtje een “noodregering” ging bepleitten op de televisie voor het federale niveau. Dat doorkruist elke discretie over onderhandelingen, maar is vooral ook gewoon een herhaling van het pleidooi dat Elio Di Rupo al één dag na de verkiezingen hield. En dat is voor zowat alle Vlaamse partijen onwerkbaar, tenzij eerst omstandig wordt aangetoond dat de N-VA niet meewil.
Ook in 2014 maakte de PS, toen nog met Di Rupo fors aan kop, diezelfde fout met de MR. Ze zetten toen op agressieve manier de Franstalige liberalen opzij, en vormden in Brussel en Wallonië coalities zonder hen. Het gevolg was de geboorte van de Zweedse coalitie: een tegenbeweging die de PS niet had zien komen. Door nu regionaal de MR af te wijzen, blazen ze elke mogelijk werkbare coalitie federaal meteen op.
