De website De Rijkste Belgen van Ludwig Verduyn en Het Nieuwsblad hebben een rangschikking opgemaakt van de 50 rijkste voetbal-Belgen. Daarbij werden niet enkel spelers opgenomen, maar ook bekende voetbalmecenassen, meestal ondernemers die het voetbal genegen zijn en belangen hebben in één of meerdere clubs.
Opmerkelijk is dat zich in de top 10 maar één speler bevindt. Met een fortuin van 58 miljoen euro bekleedt Chelsea-spits en Rode Duivel Eden Hazard de negende plek. De overige negen zijn alle ondernemers of zakenlui.
Ondernemers en stadionbouwers
De rangschikking wordt aangevoerd door Alexandre Van Damme, die aandeelhouder is bij RSC Anderlecht en op een fortuin van meer dan 3 miljard zit. Van Damme is een erfgenaam van het InBev-imperium.
Op de tweede plek staat ondernemer/politicus Roland Duchâtelet, die eigenaar is van voetbalclub Sint-Truiden, maar zijn fortuin (1,5 miljard euro) maakte met een reeks bedrijven, waaronder Melexis en F-Fab, technologiebedrijven die voornamelijk in de automotive sector actief zijn.
Op drie staat Marc Coucke, de man die Omega Pharma uit de grond stampte en nu eigenaar is van KV Oostende. Zijn fortuin wordt op 1,35 miljard geraamd.
Er zijn 2 nieuwkomers in de top 10
Op plaats vier komt Paul Gheysens (765 miljoen euro) binnen vanuit het niets. Gheysens bouwde de Gentse voetbaltempel Ghelamco Arena en blijkt nu ook de sterke man achter R. Antwerp Football Club te zijn.
Op zeven komt projectontwikkelaar Vic Haenen (70 miljoen euro) binnen. Hij is bestuurder van OH Leuven.
De rijkste Belgische voetballers zijn:
9. Eden Hazard (58 miljoen)
11. Marouane Fellaini (44 miljoen)
12. Vincent Kompany (41 miljoen)
14. Kevin De Bruyne (34 miljoen)
15. Thomas Vermaelen (27 miljoen)
De 3 jongste Belgische voetbalmiljonairs zijn:
43. Yannick Carrasco (23 jaar, 6 miljoen) 45. Divock Origi (22 jaar, 5 miljoen) 48. Adnan Januzaj (22 jaar, 4,4 miljoen)
Gouden bergen komen al op erg jonge leeftijd
Opvallend is dus dat de meeste spelers niet eens de dertig gepasseerd zijn en al miljardair zijn in oude Belgische franken. Het is een fenomeen dat vooral de voorbije 10 jaar in een stroomversnelling is gekomen en waarbij de spelers mee profiteren van de enorme sommen die in het voetbal omgaan. Nu voetbal een globale televisiesport is geworden zijn de inkomsten uit tv-rechten en andere reclame op een dusdanig niveau gekomen dat de hoofdacteurs in het voetbalcircus daar al op erg jonge leeftijd mee van kunnen profiteren.
‘Zo veel geld omdat ze op een bal kunnen stampen’
Daar is verder niets mis mee. Jaren geleden al gaf Financial Times-columist Simon Kuper het beste antwoord op de vraag waarom topvoetballers meer mogen verdienen dan topmanagers:
De sport komt weg met deze superlonen omdat het 4 criteria respecteert, waaraan het de zakenwereld ontbreekt.
1. Een competitief uitgangspunt
De enige vereiste om het in de sportwereld te maken is goed te zijn. Atleten en voetballers netwerken zich geen weg naar de top en worden niet geslecteerd op basis van de universiteit die ze bezochten. Ook nepotisme krijgt geen kans. Toen de voormalige voorzitter van Real Madrid, Lorenzo Sanz, zijn zoon Fernando in het team trachtte te praten, bleek deze laatste niet goed genoeg, waarna hij naar Malaga verkaste.
2. Eens aangetrokken worden sportmannen uitsluitend op hun functioneren beoordeeld
Er bestaat niet iets als een slechte 100-meter loper of een hopeloze middenvelder die het door geluk in de voetbalsport toch wist te maken. Maar er zijn tal van middelmatige mensen die hoog op de hiërarchische ladder wisten te klimmen omdat ze op het juiste moment op de juiste plaats waren, de juiste mensen kenden, of omdat hun talenten werden misbegrepen of overschat. De economen Stefan Szymanski en Tim Kuypers bestudeerden de boekhouding van 40 Engelse voetbalteams van 1978 tot 1997 en concludeerden dat hun salariskosten voor 92% de variaties in de klassering van de clubs uitlegden. Hoe beter de speler, hoe meer hij verdiende. (In de VS is deze correlatie minder uitgesproken)
3. Enkel supersportlui worden bovenmaats beloond
Amper 1.000 voetballers in de wereld en een 200-tal basketbalspelers verdienen meer dan 1 miljoen euro per jaar (cijfers van 2009). De volledige loonmassa voor alle Britse eersteklassers was toen ongeveer 1 miljard euro, vergelijkbaar met de 1,2 miljard euro die 116 Amerikaanse banken betaalden aan 600 ’top executives’ in 2007. Diezelfde banken moesten door belastingbetalers worden gered.
4. Prestatie-evaluaties zijn volledig transparant
Voetballers en atleten worden om de paar dagen in het openbaar geëvalueerd door volledige bataljons aan experts.