Hits maken nagenoeg geen gebruik meer dan intro’s. Het fenomeen moet grotendeels worden toegeschreven aan de impact van streamingdiensten zoals Spotify.
Indien de luisteraar niet onmiddellijk door de compositie wordt gegrepen, dreigt immers nagenoeg elke kans op succes te verdampen. Dat zeggen onderzoekers van de Ohio State University. Daarbij werd vastgesteld dat de intro’s van hitmuziek de voorbije decennia steeds korter zijn geworden. Terwijl in het midden van de jaren tachtig een intro nog ongeveer twintig seconden telde, is daarvan vandaag nog amper vijf seconden overgebleven. Onderzoeksleider Hubert Léveillé Gauvin merkt op dat de luisteraar geen geduld meer heeft. Indien hij zich niet onmiddellijk aangesproken voelt, kan hij dankzij streamingdiensten zoals Spotify snel doorgaan naar een volgende song. Daardoor verliest de componist alle hoop op inkomsten uit royalties. “Het is daarom noodzakelijk om herkenbare en opvallende elementen al heel vroeg in de song te introduceren,” zegt Gauvin.
Compressie
Er kon daarbij ook worden vastgesteld dat de eerste vermelding van de songtitel veel vroeger in de tekst wordt voorzien dan in het verleden het geval was. Wellicht hoopt de auteur daarmee dat zijn song een grotere kans krijgt door de luisteraar van streamingdiensten onthouden te worden. “Componisten proberen ook om alle boeiende elementen van een song tijdens de eerste dertig seconden al aan bod te laten komen,” betogen waarnemers. “Die aanpak zorgde er onder meer voor dat Despacito van de Puerto-Ricaanse zanger Luis Fonsi een gigantisch succes werd.” Vroeger werd beweerd dat de duur van een perfecte popsong net onder de drie minuten bleef. Vandaag is dat herleid tot amper dertig seconden. Hits uit de muziekgeschiedenis die in het Spotify-tijdperk mogelijk geen kans meer zouden hebben zijn onder meer Money for Nothing (Dire Straits), Hotel California (The Eagles), Sympathy for the Devil (Rolling Stones), Baba O’Riley (The Who) of Where the Streets Have No Name (U2). (mah)