Een deel van onze vrienden hoort thuis in de categorie ‘chronisch te laat’. We houden van hun gezelschap, maar wanneer ze onze kostbare tijd verspillen door op zich te laten wachten, krijg ik de indruk dat ze ons datgene ontnemen wat we het meest waarderen,’ schrijft Katy McLaughlin in de Wall Street Journal.
‘Naarmate ik de minuten op de klok voorbij zie tikken, word ik gewoon hysterisch…’ Hoe het koppel daarmee omgaat? ‘We probeerden de ‘chronisch te late’ koppels gewoon te vermijden, maar spijtig genoeg bevinden zich onder hen vele mensen waar mijn man liefst mee optrok.’
Regels om met ’te laat komen’ om te gaan
Het koppel gooide het dan over een andere boeg en stelde een aantal regels op om toch met vrienden verder te kunnen die altijd te laat komen: – ‘We doen leuke dingen in de buurt en keren pas huiswaarts eens onze vrienden bellen om te melden dat ze op de oprit staan. (‘Dat leek me pas echt onbeschoft gedrag, maar tot mijn verbazing leken de vrienden er geen moeite mee te hebben. Integendeel, ze leken van een last verlost...’) – Met andere ‘chronisch te late’ vrienden spreken we niet thuis af, maar in plaatsen waar onze kinderen zich kunnen vermaken: een park, het strand, een zelfbedieningsrestaurant bij een speeltuin… We vertellen de kinderen ook nooit dat we met iemand zijn afgesproken. Als ze dan toch opdagen zijn ze blij verrast. – Een aantal vrienden, die het al te vaak te bont hebben gemaakt, ziet mijn man nu alleen. Als we ze ergens per toeval ontmoeten, ben ik blij, want het zijn fijne mensen, maar hun laattijdigheid is aan mij niet langer besteed. – Een andere optie is mensen om 11 uur thuis uitnodigen en ons rond 1 uur klaarmaken om ze te ontvangen. Nog niet uitgeprobeerd, maar met voldoende bier in huis en wat zon, is het een mogelijkheid om de gewoonlijke hysterie te vermijden.’