De voorbije twintig jaar werden gekenmerkt door de val van de muur van Berlijn, de implosie van het Sovjetrijk en de opkomst van China, India en Brazilië. De ooit algemeen aanvaarde gedachte dat de kloof tussen de rijke ontwikkelde landen en de rest onoverbrugbaar was, werd op amper twee decennia geridiculiseerd. 

Nu we begrijpen dat de globale hiërarchie minder rigide is dan vroeger werd aangenomen, kunnen we dan te weten komen wie in de toekomst de sprong naar de top zal maken?

Niet makkelijk, want een reeks externe factoren spelen daarin een hoofdrol. De toekomst voorspellen blijft een uiterst delicate en complexe zaak. Toch lijken sommige landen beter gepositioneerd en beter gemanaged dan andere.

Het magazine The Atlantic somt de vijf ontwikkelingslanden die binnenkort zullen toetreden tot de groep van rijke landen:

Het Brookings Institute stelde vorige maand een lijst op met de tien snelst groeiende steden in de wereld. Drie ervan liggen in Turkije. De democratische instellingen en de sterke ondernemingscultuur maken dat Turkije een leidinggevende rol begint op te eisen in het Midden-Oosten en Centraal-Azië (en, wie weet, straks misschien ook in Europa).

Sterke posities in de financiële sector, de bouw en productie kunnen van het land een exportcentrum naar Europa maken, want zelfs als Europa in vrije val lijkt, dan nog is de Turkse economie zonder meer booming.

Vorig jaar werd een groei van 11% opgetekend (beter dan China). Het land positioneerst zich dan ook steeds vaker als de leider van de Midden-Oosterse moslims.

Indonesië is het vierde grootste land ter wereld, telt 238 miljoen inwoners en heeft een economie die sinds 1997 snel de hoogte inschiet. Het land heeft weinig schulden en is een aantrekkelijke plek voor buitenlandse investeerders. In tegenstelling tot China verkoopt het land zijn producten voornamelijk op de binnenlandse markt. Het is dus minder kwetsbaar voor Europese en Amerikaanse crises.

Indonesië voert een voorzichtig financieel beleid, boekt economische groei (6% in 2010 volgens het IMF) en beschikt over solide politieke en sociale structuren. De tot tweemaal toe gekozen president Susilo Bambang Yudyoyono investeert in scholen en de gezondheidszorg en het land beschikt over genoeg kapitaal om het uit de gevarenzone te houden.

De meesten onder ons kennen Kazachstan als het land van Borat en/of als een oude, achtergestelde Sovjetsatteliet met een stalinistisch systeem. In de realiteit staat het land er niet zo slecht voor. Kazachstan is geografisch ideaal gelegen tussen de grootmachten Rusland en China in en heeft een enorme natuurlijke rijkdom aan grondstoffen en energie. Zo lang Azië blijft groeien zal ook Kazachstan het goed doen. De transport- en pharmaceuticasectoren zijn de dominerende sectoren.

Jarenlang verteerd door oorlog en corruptie geniet de Democratische Republiek Congo een vreselijke reputatie. Toch is het land volop bezig economische vooruitgang te boeken dankzij een ongekend economisch potentiëel. De grootste dreiging komt vanuit de politieke instabiliteit, maar als het land in de nabije toekomst niet opnieuw ten onder gaat aan interne strubbelingen, zijn de economische vooruitzichten meer dan rooskleurig.

Congo moet werk maken van een transportinfrastructuur om zijn landbouwsector ten gelde te maken. De Congolese handel in mineralen stimuleert de stadstrek, ligt aan de basis van een kleine maar niet onbelangijke middenklasse, een verbeterde infrastructuur en een ontluikende telecomindustrie.

Mexico is de op elf na grootste economie ter wereld, genereert een gezonde economische groei, beschikt over een prima locatie en zijn hoofdstad Mexico City is volgens het Brooking Institute een van de meest vooruitstrevende steden wereldwijd. Drie van elke vier exportdollars komen uit de VS. Het land is dus minder afhankelijk van het zieke Europa dan Turkije en verkoopt een gezonde mix van productiegoederen en natuurlijke grondstoffen, wat het minder kwetsbaar maakt voor schommelingen in de prijzen van commodities. Dat het land binnenkort tot het selecte clubje van rijke landen zal toetreden lijkt dus een zekerheid.