De beweging van de ‘gele hesjes’ is het resultaat van de sympathie voor een cultuur die het werk van zijn waarde berooft. Dat schrijft de Canadees-Franse schrijver Philippe Porée-Kurrer, in een opiniestuk op de Canadese site L’Express. 

“Geef een kind alles waar hij om vraagt, ongeacht zijn verdiensten en je krijgt een verwend kind. Dat is in grote lijnen wat met de Fransen gebeurd is,” schrijft de auteur, die sinds begin oktober in Frankrijk verblijft  [en benadrukt dat zijn opmerking veralgemenend is en dat er in Frankrijk wel degelijk ook serieuze kinderen zijn].

“Op enkele Scandinavische landen na en waarvan de omvang op vlak van bevolking onvergelijkbaar is met Frankrijk, is geen enkel volk ter wereld meer bevoordeeld dan het Franse. […] Maar een meerderheid van Fransen vindt de voordelen die ze genieten niet meer dan normaal. […] De Fransen beschikken over een formidabel sociaal vangnet en een gemiddeld salaris waar de meeste naties enkel jaloers op kunnen zijn, vooral wanneer het wordt vergeleken met de levensduurte.”

Geen mei ’68, maar eerder 1789

“Sommigen vergelijken de ‘gele hesjes’ met de beweging van mei ’68. Ze dwalen. Een halve eeuw geleden hadden de protesten een ideologische inslag, die de macht wilde transfereren van de gegoede naar de arbeidersklasse, die een einde wilde maken aan het systeem van sociale kastes  en die vrijheden opeisten die tot dan toe onbespreekbaar waren gebleven.

Maar de beweging die vandaag plaatsvindt is eerder vergelijkbaar met die van 1789, toen het er vooral op aankwam het hoofd van de koning, de nobelen en de kerkleiders te eisen, om zich de bezittingen van het koninkrijk toe te eigenen (iets wat volledig begrijpelijk was in de context van toen). 

Vandaag wil men zich de eigendommen van de vermeende rijken toe-eigenen, zonder ook maar rekening te houden met de factor ‘werk’.”

‘Werk’ als een ziekte

“Werk! Een woord dat nergens ter wereld op meer misprijzen kan rekenen dan in Frankrijk.  Als er al een parallel met mei ’68 te trekken valt dan is het dat ‘werk’ vanaf die periode ‘werk’ als een ziekte is beginnen beschouwen, waar men zo snel mogelijk van af moet.”

De beweging van de ‘gele hesjes’ steunt op geen enkele ideologie, maar wil – zogezegd in naam van de armen – minder belastingen, meer geld en meer openbare diensten. [De Franse zakenman/ex-minister Bernard Tapie liet er eerder deze week op de Franse tv geen twijfel over bestaan dat ‘de armen’ geen deel uitmaken van deze beweging. “Wie arm is houdt zijn smoel, verstopt zich en weent. En snuffelt in vuilnisemmers. Wie arm is staat niet op de ronde punten.” ]

Een omgekeerde Kennedy

“Nergens is er sprake van wat het land daarvoor terug zal krijgen. We maken het omgekeerde mee van wat John Fitzgerald Kennedy zei: “Vraag niet wat uw land voor u kan doen, maar wat u voor uw land kan doen.”

Uiteraard verpakken de ‘gilets jaunes’ hun boodschap als een verdediging van de ouderen en de armsten, maar de boodschap is duidelijk: geef ons alles, de macht incluis en vraag ons vooral niets.”

Deze golf zal niet meer worden gestopt en zal nog radicaler worden dan die van 1789, besluit Porée-Kurrer.

Het einde van het systeem gebaseerd op de verwerving van eigendom door middel van werk en productie?

“Wanneer het volk om het ontslag van Macron roept (nochtans 18 maanden eerder democratisch verkozen) vraagt het tegelijkertijd om het einde van het systeem gebaseerd op de verwerving van eigendom door middel van werk en productie. Wat ons terug bij het verwende kind brengt, dat na alles te hebben geëist en gevraagd, nu wil dat zijn vader verdwijnt. 

We zullen dan spijtig genoeg moeten vaststellen dat het moederland als weduwe en failliet zal overblijven, zonder middelen om nog voor de kinderen te zorgen, die op hun beurt dan hun moeder zullen willen zien verdwijnen. 

Waarna de kinderen met elkaar zullen beginnen vechten om de overblijvende brokstukken van de erfenis te bemachtigen.”

© EPA