Wetenschappers dachten vroeger dat pedofilie een psychologische aandoening is die het gevolg is van oude trauma’s. Nu beschouwen de meeste experts het als een diepgewortelde seksuele voorkeur die men niet kan veranderen. Dat schrijft Alan Zarembo op de website van de Los Angeles Times.
“Ik was bang. Ik dacht dat het mijn lot was om een monster te worden,” aldus Paul Christiano, die in 1999 betrapt werd op het kopen van kinderporno. Hij heeft nooit een kind mishandeld, maar hij voelt zich nog steeds, zelfs na vele jaren van verplichte therapie, seksueel aangetrokken tot kinderen.
“Men dacht dat men mijn verlangen kon elimineren of me zo beschaamd kon doen voelen dat ik mijn aantrekking zou ontkennen. Maar mijn pedofilie is even intrinsiek als andermans heteroseksualiteit.”
Recent onderzoek ondersteunt de uitspraken van Christiano. Pedofilie is volgens experts een seksuele oriëntatie die onveranderbaar is, net als hetero- of homoseksualiteit. Het is een diepgeworteld verlangen dat bijna uitsluitend bij mannen voorkomt, onveranderbaar is en zich ontwikkelt tijdens de puberteit.
Één tot vijf procent van de mannelijke bevolking zou pedofiel zijn, maar lang niet alle pedofielen zijn kindermishandelaars of vice versa. Studies tonen aan dat ongeveer de helft van alle mishandelaars zich niet seksueel aangetrokken voelen tot hun slachtoffers en ook dat pedofielen vaak geweld schuwen en kinderen als romantische partners zien.
Het idee dat pedofilie iets is dat zich ontwikkelt bij jonge slachtoffers van misbruik is nu dan ook geheel achterhaald. Wetenschappers zijn nu vrijwel zeker dat de aandoening biologisch bepaald is.
Een opmerkelijke ontdekking is dat 30% van alle pedofielen linkshandig of ambidextreus is (driemaal het gemiddelde). Ze zijn ook een paar centimeter korter dan de rest van de bevolking en hun IQ ligt gemiddeld tien punten lager. Al deze bevindingen suggereren een genetische verklaring voor pedofilie.
Er zijn ook bewijzen voor de stelling dat hersenopmaak een belangrijke rol speelt. Brainscans tonen immers aan dat pedofielen minder ‘witte materie’ hebben en er is ook het geval van een Amerikaanse leraar die vanwege een hersentumor opeens een obsessie ontwikkelde voor kinderen.
De meeste dokters hebben het intussen al helemaal opgegeven om de seksuele oriëntatie van pedofielen te proberen veranderen en concentreren zich nu op het aanleren van manieren om onacceptabele verlangens te weerstaan – soms met hulp van hormoneninjecties.
Jammer genoeg spreken pedofielen zelden over hun aantrekkingskracht voor ze gearresteerd worden voor een misdaad. Dit is waarom Duitse seksonderzoekers in 2005 een mediacampagne opstartten om mensen te helpen met hun seksuele verlangens, teneinde seksuele misdaden te verijdelen. Meer dan 1.700 mensen reageerden op de campagne.