Net zoals in het verleden worden Europa en Azië met een aantal handelsroutes met elkaar verbonden, maar dat gebeurt wel op grotere schaal. Dat staat in het boek The Dawn of Eurasia van Bruno Maçães, voormalig Europees minister van Portugal. In het boek wordt duidelijk gemaakt dat China met deze initiatieven een poging onderneemt om de hele economie van Eurazië te hervormen, zodat de eigen nationale behoeften optimaal kunnen worden ingevuld.

Maçães heeft het daarbij over een transnationaal industrieel beleid. Ook het economisch uitzicht van Europa zal in dat kader volgens de voormalige Portugese minister wellicht verschuiven, waarbij Londen uiteindelijk de hoofdstad van Eurazië zou kunnen worden.

Hinterland

“Met zijn nieuwe Belt and Road Initiative wil China garanderen contact te onderhouden met regio’s waar het land zijn grondstoffen moet halen,” schrijft journalist Jon Boone over het boek. “Zelf zal China wellicht een aantal investeringen in landbouw en laagtechnologische sectoren doen, maar het land zal ongetwijfeld het meest waardevolle deel van de internationale waardeketen voor zich willen houden.”

“Onder meer landen zoals Pakistan moeten vrezen voor eeuwig onder de schuldenlast van Chinese leningen gebukt te zullen moeten gaan. Ook in Kazachstan heerst ongenoegen over de instroom van Chinese migranten, die bovendien hogere lonen verdienen dan de lokale werknemers.”

“Maar ook Rusland bekijkt de nieuwe Chinese initiatieven met een grote dosis argwaan,” zegt Boone. “Rusland is vooral bang tot een Chinees hinterland te worden gedevalueerd. De Russische president Vladimir Poetin heeft daarop al gereageerd met de oprichting van de Euraziatische Economische Unie, een nieuwe geopolitieke groep die bestaat uit vier voormalige Sovjetrepublieken.”

“Dat heeft de Chinese handel enigszins kunnen vertragen. Ook de Europese Unie probeert door blokvorming voldoende schaalgrootte te hebben om op de internationale handelsbetrekkingen te wegen.”

Succesvolle hybriden

Die pogingen hebben volgens Maçães echter steeds minder succes. “In het verleden kon Europa als de rijkste en belangrijkste consumentenmarkt met zijn succes zijn normen en voorschriften aan de rest van de wereld kunnen opleggen,” benadrukt hij. “Die dagen lijken echter definitief tot het verleden te behoren.”

“Alle landen van Eurazië zullen tot op zekere hoogte compromissen moeten sluiten. Daardoor zullen al deze naties meer een Euraziatisch karakter krijgen. Men hoeft voor die evolutie echter geen angst te hebben. Hong Kong en Singapore floreren al decennia als succesvolle hybriden van oosterse en westerse economieën.”

“Binnen het Euraziatische gezichtspunt zou mogelijk zelfs de brexit uiteindelijk geen verkeerde keuze kunnen zijn. Groot-Brittannië zou zich immers kunnen inspireren op de keuzes die Singapore heeft gemaakt nadat de stadstaat in het midden van de jaren zestig van de voorbije eeuw zijn Maleisische hinterland verloor.”

“Singapore besloot immers daarna voor handel en investeringen meer op internationale markten te mikken. Op diezelfde manier zou Londen een grote Euraziatische hoofdstad kunnen worden.”